Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dosyć ciekawa pozycja o nowym bohaterze. Tym razem bezokim i walczącym za pomocą miecza i topora, co zresztą prezentuje okładka. Cóż mogę rzec? Do pewnego momentu czytało mi się to naprawdę dobrze. Gorzej zrobiło się dopiero, gdy zaczęła się walna bitwa. Kolejna walna bitwa wikingów... tak samo wciągająca i dynamiczna jak dziesięć poprzednich. Niby wiem, że nie dało się tego uniknąć, ale mimo wszystko czuję niesmak. I przesyt. I jeszcze mętlik. Zdaje się, że niedługo cykl nordyckich tomów się skończy i chwała za to nordyckim bogom! Hachette w pierwszej połowie wydawania swojej prenumeraty wprowadza totalny chaos czasowy w świecie bogów (czytelnik musi zastanawiać się, w jakim czasie rozgrywa się dany mit i czy ma on miejsce np. przed czy po zdobyciem przez Lokiego krasnoludzkich podarków),w drugiej zaś taki sam chaos jeśli chodzi o nordyckich herosów. Ja już na prawdę nie pamiętam, którego miasta jarlem był Ragnar, co łączyło Beowulfa z Rolfem Krake, jak ma się do tego wszystkiego opowieść o Egilu... dało się to zrobić dużo łatwiej i linearniej. A tak? Naprawdę żałuję, że poświęcał dalej czas na tę serię.