Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik230
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant13
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jerzy Broszkiewicz
Źródło: By nn - Tygodnik Powszechny, 30 maja 1948 r., Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=86396733
27
6,8/10
Pisze książki: fantasy, science fiction, klasyka, literatura młodzieżowa, literatura piękna, powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik, publicystyka literacka, eseje, literatura dziecięca, opowiadania, powieści dla dzieci, utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia), czasopisma, teatr
Urodzony: 06.06.1922Zmarły: 04.10.1993
Polski prozaik, dramatopisarz, eseista i publicysta oraz autor fantastyki naukowej. W roku 1940, po ukończeniu szkoły średniej i szkoły muzycznej, wstąpił do Akademii Muzycznej we Lwowie. W czasie okupacji niemieckiej Lwowa (1941–1944) był karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla. W 1944 roku przeniósł się do Krakowa. W roku 1945 rzucił studia muzyczne i zajął się wyłącznie pracą literacką.
W latach 1945–1947 współpracował z redakcją tygodnika „Odrodzenie” i czasopisma „Teatr”, zaś w latach 1947–1948 redagował czasopismo „Ruch Muzyczny”, później „Muzyka”. Długoletni kierownik literacki Teatru Ludowego w Nowej Hucie. W 1953 wstąpił do PZPR, w tym samym roku został członkiem redakcji „Przeglądu Kulturalnego”. W 1955 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem 10-lecia Polski Ludowej. Jego twórczość literacka była bardzo różnorodna. Debiutował w 1945 r. w tygodniku „Odrodzenie” opowiadaniem „Monika”. Jego debiutem książkowym była powieść o getcie „Oczekiwanie”, za którą otrzymał Nagrodę Ziemi Krakowskiej. Kolejną książką była powieść o Fryderyku Chopinie „Kształt miłości”, za którą otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia, zaś w 1971 powieść „Długo i szczęśliwie” została laureatką nagrody CRZZ. W 1982 otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia za całokształt twórczości literackiej. Autor wielu powieści dla młodzieży pisanych w latach 60. i 70., z których wiele zalicza się do powieści fantastycznonaukowych. Oprócz tego pisał również dramaty (spod jego pióra wyszło ponad 20 sztuk teatralnych, telewizyjnych i radiowych),zbiory felietonów, scenariusze telewizyjne i filmowe oraz publikacje o muzyce. Niektóre z jego sztuk realizowano w całej niemal Europie, a także w Meksyku, Nowej Zelandii i USA. Ogółem utwory przełożono na dziewiętnaście języków, a łączny nakład jego powieści przekroczył liczbę miliona egzemplarzy.
W latach 1945–1947 współpracował z redakcją tygodnika „Odrodzenie” i czasopisma „Teatr”, zaś w latach 1947–1948 redagował czasopismo „Ruch Muzyczny”, później „Muzyka”. Długoletni kierownik literacki Teatru Ludowego w Nowej Hucie. W 1953 wstąpił do PZPR, w tym samym roku został członkiem redakcji „Przeglądu Kulturalnego”. W 1955 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem 10-lecia Polski Ludowej. Jego twórczość literacka była bardzo różnorodna. Debiutował w 1945 r. w tygodniku „Odrodzenie” opowiadaniem „Monika”. Jego debiutem książkowym była powieść o getcie „Oczekiwanie”, za którą otrzymał Nagrodę Ziemi Krakowskiej. Kolejną książką była powieść o Fryderyku Chopinie „Kształt miłości”, za którą otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia, zaś w 1971 powieść „Długo i szczęśliwie” została laureatką nagrody CRZZ. W 1982 otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia za całokształt twórczości literackiej. Autor wielu powieści dla młodzieży pisanych w latach 60. i 70., z których wiele zalicza się do powieści fantastycznonaukowych. Oprócz tego pisał również dramaty (spod jego pióra wyszło ponad 20 sztuk teatralnych, telewizyjnych i radiowych),zbiory felietonów, scenariusze telewizyjne i filmowe oraz publikacje o muzyce. Niektóre z jego sztuk realizowano w całej niemal Europie, a także w Meksyku, Nowej Zelandii i USA. Ogółem utwory przełożono na dziewiętnaście języków, a łączny nakład jego powieści przekroczył liczbę miliona egzemplarzy.
6,8/10średnia ocena książek autora
1 547 przeczytało książki autora
581 chce przeczytać książki autora
11fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Dialog, nr 4 / kwiecień 1964
Jerzy Broszkiewicz, Kazimierz Korcelli
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
1964
Dialog, nr 12 / grudzień 1963
Jerzy Broszkiewicz, Michel de Ghelderode
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
1963
Dialog, nr 8 / sierpień 1961
Tadeusz Różewicz, Jerzy Broszkiewicz
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
1961
Dialog, nr 11 / listopad 1961
Bertolt Brecht, Jerzy Broszkiewicz
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
1961
Powiązane treści
Publicystyka
55
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Bo nie sztuką być odważnym, kiedy jest się odważnym. Sztuką być odważnym, dopiero wtedy, gdy koło serca zaczyna coś łoskotać, a po łopatkach...
Bo nie sztuką być odważnym, kiedy jest się odważnym. Sztuką być odważnym, dopiero wtedy, gdy koło serca zaczyna coś łoskotać, a po łopatkach chodzą zimne mrówki.
6 osób to lubi
Po prostu jesień: dużo piękna, trochę smutku.
3 osoby to lubiąDziesięć minut może czasem ciągnąć się jak guma do żucia - na przykład wtedy, kiedy grozi wywołanie do tablicy z tego przedmiotu, o którym p...
Dziesięć minut może czasem ciągnąć się jak guma do żucia - na przykład wtedy, kiedy grozi wywołanie do tablicy z tego przedmiotu, o którym poprzedniego dnia, podczas przygotowywania lekcji, akurat się zapomniało.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Doktor Twardowski t. I Jerzy Broszkiewicz
6,6
Niezwykle intrygująca książka. Zainteresuje środowisko naukowe, psychologów a nawet psychiatrów. Tragikomiczne perypetie dwóch naukowców dotkniętych schorzeniami o których tak naprawdę dowiemy się pod koniec, finał niespodziewany. Książka jest nietypowa, autor mało znany ale czyta się w narastającym napięciu. Polecam lekarzom i naukowcom. Więcej pisać się nie da bo zdradziłbym frapującą fabułę. Przeczytałem 2 razy.
Obcy ludzie Jerzy Broszkiewicz
7,5
Do niedawna Jerzy Broszkiewicz kojarzył mi się głównie z książkami dla dzieci, nierzadko z elementami fantastyki naukowej, jak niezapomniana „Wielka, większa. największa”. Tym chętniej zakupiłem dwa e-booki z jego poważniejszymi książkami, dla dorosłych już czytelników.
Obcy ludzie to powieść autobiograficzna, o dzieciństwie i młodości autora. Rozpoczyna się w późnych latach dwudziestych, by zakończyć w marcu 1939 roku. Co najciekawsze rozgrywa się w Lwowie, chociaż nazwa miasta nie pada ani razu, zapewne z przyczyn cenzuralnych (podobnie jak brak nazw głównych placów i ulic). Ale gdzie indziej był Park Stryjski, uniwersytet, politechnika, sobór św. Jura i Ukraińcy?
Trzecioosobowa narracja prowadzona jest konsekwentnie wyłącznie z punktu widzenia Henryka Ekerta, rocznik 1922, alter ego autora. Od razu nasuwa się skojarzenie z „Wysokim zamkiem” Stanisława Lema, też lwowiaka tyle, że o rok starszego. Z informacji o bliskości politechniki wynika, że sceny szkolne rozgrywają się w dawnym III Gimnazjum im. Stefana Batorego.
Powieść przedstawia zatem w pierwszej części trudne dzieciństwo bohatera, wychowywanego przez dziadków, a głównie apodyktyczną i snobistyczną babcię (jedną z trzech brzydkich córek upadłego ziemianina). Atmosfera tego mieszczańskiego domu była duszna i konserwatywna, antypiłsudczykowska, bigoteryjna, aczkolwiek bez sympatii do faszyzmu, o co dbała babka. Metody wychowawcze bazowały na dyscyplinie i szwarc-pedagogice. Z kolei życie w szkole powszechnej było nudne, smutne i samotne jak u Lema. Henryk, niczym autor, ratunek znalazł w muzyce i grze na fortepianie.
Przełom nastąpił wraz z nauką w gimnazjum, kiedy to wpływ rówieśników był większy niż rodzinny. Henryk zdobywa pierwsze przyjaźnie (w tym jedną co najmniej dwuznaczną ze strony tej drugiej osoby) jak antypatie. A także miłości – romantyczną i … raczej mocno przyziemną taką. To także okres coraz większej fascynacji muzyka a także odkryciami literackimi i filmowymi, chociaż w tym drugim przypadku innego rodzaju – Jean Harlow ;-),papierosami i alkoholem.
Na to wszystko nakładają się pierwsze doświadczenia polityczne – najpierw w spotkaniach młodzieżówki endeckiej, a później uczniów sympatyzujących z lewicą (w tym z udziałem Żydów, Ukraińca i dwóch komunistów). Styka się zarówno z antysemityzmem, jak i postawą solidarności z atakowanymi mniejszościami.
Na to wszystko nakłada się erozja rodziny, przewartościowanie dotychczasowych przyjaźni i zawiązanie nowych oraz wsparcie chorego kolegi. Bogate i ciekawe życie młodego człowieka, który u progu wojny nie miał nawet 17 lat.
Napisane językiem tamtych lat, nie wolnym ani od pewnych archaizmów, ani nawet wulgaryzmów (nieco innych niż obecne). Pojawia się seks (i jego, niekoniecznie chciane, różne perspektywy),ale opisany w sposób dyskretny, aczkolwiek jednoznaczny. Postacie są ciekawe, nie czaro-białe, z wiarygodną charakterystyką psychologiczną. Ciekawa powieść niesłusznie zapomnianego autora, zachęcająca do kontynuowania zainteresowania jego prozą.