Najnowsze artykuły
ArtykułyCzytamy w weekend. 20 września 2024
276
Artykuły„Niektórzy chcą postępować właściwie, a inni nie” – rozmowa z autorką powieści „Prawda czy wyzwanie”
1
ArtykułyUwaga, konkurs! Do wygrania książki „Śnieżka musi umrzeć“ Nele Neuhaus15
ArtykułyKonkurs: Wygraj bilety na film „Rzeczy niezbędne” z Katarzyną Warnke i Dagmarą Domińczyk5
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2012
2004
2004
Spór o Powstanie. Powstanie Warszawskie w powojennej publicystyce polskiej 1945-1981.
28 czytelników 1 opinia
2004
2003
2001
1997
1995
1986
1972
1939
1932
1927
1925
Diabli wiedzą co... Wiersze i opowiadania polskich pisarzy. Antologia Julian Tuwim 
Opowiadania i wiersze związane z diabłami polskich autorów. Mamy tutaj przekrój od opowieści "z dreszczykiem", niesamowitych po autorów czerpiących z legend, baśni oraz różnych podań dotyczących opowieści o diabłach. Nie zabrakło bardziej fantastycznych opowieści napisanych z pewną dozą humoru. Wiersze zostały dobrane rzeczywiście dobrze i co niektóre nie ustępują opowiadaniom. Znajdziemy tutaj autorów zapomnianych czy mniej znanych obok autorów, których każdy kojarzy. Poziom utworów zawartych w Diabli wiedzą co jest na wysokim poziomie i nie ma tutaj słabych lub nie trafionych opowieści. Każda z nich przenosi nas w świat pełen demonów i diabłów oraz dziwnych wydarzeń. Trzeba przyznać, że klimat wykreowany przez autorów jest mroczny, a czasami łagodzony przez dodanie humoru. Książkę czytało mi się błyskawicznie od samego początku i jestem bardzo zadowolony z lektury. Warta przeczytania i dla każdego fana klasyki grozy czy horroru pozycja obowiązkowa.
Spór o Powstanie. Powstanie Warszawskie w powojennej publicystyce polskiej 1945-1981. Władysław Bartoszewski 
W Warszawie jeszcze trwały ostatnie walki z tych 63 dni a już zaczęła się o wiele dłuższa, wręcz nigdy nie skończona walka: bitwa o to jaki ma być sens tego powstania dla Polaków. Czy ma być to fundament naszej dumy narodowej, narodu, który nigdy nie się nie poddaje, czy też ma być fundamentem realizmu politycznego, którego żeśmy się nigdy nie nauczyli i może należałoby wykorzystać to morze przelanej krwi do wiecznego ochłodzenia naszych rozgrzanych łbów?
Jutro minie 75 lat (bez 63 dni) od czasu jak Powstanie umarło, ale dyskusja o tym, czego nas ono nauczyło wciąż się rozpala. Ale trzeba przy tym wprost powiedzieć, że ostanie istotnie nowe argumenty w temacie powstania padły pewnie około 1957 roku. Od tego czasu obrzucamy się już tylko wiecznie odgrzewanymi kotletami.
W tej książce zebrano teksty publicystyczne głównie z lat 1945-1946, z obu stron żelaznej kurtyny i z obu stron frontu krajowego. Opinie o znaczeniu Powstania dla Polaków wcale zresztą nie dzieliły się systematycznie według takich granic - wręcz przeciwnie: gdyby czytać te teksty bez nazwisk autorów to często trudno byłoby je przypisać do konkretnej opcji politycznej.
Do mnie najbardziej przemawiają teksty Zofii Starowiejskiej-Morstinowej, Bolesława Taborskiego, wiecznie trwały tekst Zbigniewa Florczaka i - zaskoczenie - tekst księdza Kamila Kantaka, który w dziesiątą rocznicę napisał to, do czego ja doszedłem zupełnie niedawno:
"Na wybuchu powstania zaciążył duchowy klimat społeczeństwa i nastroje z dwudziestolecia niepodległości. Karmiono je kultem porywu zbrojnego w legionach, romantyzmem politycznym, pieśnią legionową, mistyką polityczną Kadrówki, Szóstym sierpnia itd. Jakoby umyślnie zmazywano prawdziwe przyczyny odzyskanej niepodległości, redukując wszystko do zrywu orężnego, o ignorując i eliminując te czynniki międzynarodowe, które Piłsudski wymieniał, pierwszy sejm otwierając."
Naprawdę, w sprawie Powstania już wszystko powiedziano. Większość z tego jest w tej książce. Zamiast się spierać wystarczyłoby ją przeczytać i w ewentualnej dyskusji rozmówcy powinni tylko rzucać numerami rozdziałów.
