Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgając po książkę autorstwa Katji Dembskiej "Spowiedź kochanki" od wydawnictwa Novae Res miałam nadzieję na historię opowiadaną przez osobę, która uwikłała się w romans z żonatym mężczyzną i zobaczę jej punkt widzenia. Jak się z tym czuła, co nią kierowało, czy uczucie przetrwało i można stwierdzić, że po części w tej książce właśnie to było. Jest to zdecydowanie inny temat niż wszystkie pozostałe, które traktują o szczęśliwym zakochaniu, miłości, tworzeniu rodziny, wspólnym starzeniu się, ale tutaj było coś więcej. Czy ktoś z Was zastanawiał się kiedykolwiek co może czuć osoba, którą większość społeczeństwa ocenia jako tą złą, rujnującą małżeństwo, rodzinny spokój?. Autorka podjęła ten temat i perspektywa "kochanki" była o tyle ciekawa, że owa bohaterka miała ponad 60 lat leczyła się w klinice w Szwajcarii i żyła przeszłością. Żyła nią na tyle, że lekarze mieli z nią sporo problemów, ponieważ chciała się ubierać się jedynie elegancko w suknie, a nie w "szpitalne, bezbarwne łachmany". Ponadto oczekiwała na wieści od ukochanego, którego nie było już pośród żywych. I o ile opowiadanie o wspomnieniach w książkach jest wspaniałe, ponieważ razem z narratorem możemy się śmiać, płakać i zaskakiwać to patrzenie na ludzi w takim stanie, dla których przeszłość miesza się z teraźniejszością jest po prostu przykre. A konsekwencją są decyzje, które zmieniają postrzeganie człowieka przez społeczeństwo. Muszę wspomnieć teraz o plusach tego tytułu: książkę czytało się błyskawicznie, przynajmniej te bardziej przystępne, mniej poetyckie części, ale weźcie proszę poprawkę na to, że ja bardzo rzadko czytam książki pisane poetyckim językiem, więc to jest subiektywna ocena, format idealny do torebki, odmienna tematyka(osobiście cieszę się, że ktoś napisał sposób widzenia kochanki na relację, w której zdecydowała się być na więcej niż dwie strony). Co do minusów: w wielu miejscach książka była dla mnie niezrozumiała, gubiłam się. Nie wiedziałam gdzie kończy się narracja "kochanki" , a gdzie pani psycholog, liczyłam również na więcej emocji i przemyśleń z jej strony i owszem znalazły się takowe na ostatnich 10 stronach, ale chciałam więcej po prostu. I ostatni już minus, którym moim zdaniem było usprawiedliwianie maniakalnej wręcz zazdrości. Nie akceptuje tego w życiu i nie podoba mi się to również u bohaterów w literaturze. Podsumowując: "Spowiedź kochanki" opowiada o różnych obliczach miłości z nieoczywistych stron, konfrontując starość, przyzwyczajenie, dobry status materialny, z młodością, pragnieniem, utratą i niewiadomą. Myślę, że jest to książka, po którą warto sięgnąć i przekonać się samej/samemu. Uwaga. Momentami był to bardziej poetycki erotyk, ale wydaje mi się, że wynika to trochę z samego tytułu. Książkę do recenzji otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.