Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Krótka, ale zapadająca w pamięć książka. Zapadająca w pamięć bynajmniej nie ze względu na porywającą treść czy oryginalny sposób pisania, ale ze względu na ogromnie irytujących bohaterów i fabułę, która bardzo męczy. Treść jest prosta: dwoje ludzi, młoda dziewczyna i mężczyzna w starszym wieku porywają małe dziecko, by później żyć z nim przez kilka lat jak rodzina, tułając się po całych Stanach. I w porządku. Ale u licha, ten główny bohater, upośledzony czy nie, sprawiał, że czytanie tej książki było wyjątkową męką. Główna bohaterka, zdecydowanie niepoczytalna, wcale nie poprawiała sytuacji. Przez całą książkę miała ochotę nimi mocno potrząsnąć, ale i tak pewnie nic by to nie dało. Rozumiem, że autorka z premedytacją zrobiła z głównego bohatera niemotę, ale w połączeniu z dziewczyną-furiatką i porwanym, naprawdę biednym w tym wszystkim dzieckiem, ta książka jest nie do zniesienia. Nie miałam najmniejszej przyjemności z czytania. Wszystko w tej książce było patologiczne, brudne, śmierdzące i swędzące (te wszy!). Wymęczyłam się, więc nie polecam (choć czytałam do końca, bo byłam ciekawa czy to się skończy tragedią jaką było całe ich życie).