Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nakładem Warszawskiej Firmy Wydawniczej ukazała się książka autorstwa Agaty Zych, doświadczonej dziennikarki magazynów lifestylowych, będącej również z wykształcenia psychologiem, zatytułowana „Sieć narcyza”. Już sam tytuł wskazywał, że materia książki wiązać się będzie z uwikłaniem w trudny związek z osobą narcystyczną, czy faktycznie tak było o tym za chwilę. Na wstępie warto zaznaczyć, że debiut ten jest wyjątkowo udany, a książkę – mimo stosunkowo niewielkiej objętości – faktyczny tekst to ok. 250 stron, czyta się bardzo szybko, a co najważniejsze przyjemnie i z zaciekawieniem, przede wszystkim dlatego, że jest ona napisana w bardzo przystępny sposób, idealnie oddając klimat relacji damsko-męskich. Bo o tym też w rzeczywistości „Sieć narcyza” traktuje – o skomplikowanych ludzkich losach, na które wpływ mają bardziej lub mniej przemyślane decyzje, liczne impulsy, które każą działać taki a nie inny sposób, emocje i słabości, którym w związkach ulegamy. Tak jak życie Emilii, głównej bohaterki nie stroni od wzlotów i upadków, tak każdy z nas w swoich własnych związkach przeżywać może podobne bolączki i rozterki. Brak zrozumienia, wypalenie uczuć, zdrada, brak emocjonalnego zaangażowania lub wręcz nadmierne opieranie się na emocjach, problemy życiowe związane z trudami dnia codziennego – obawą o pracę, brakiem środków do życia, spadkiem wytrzymałości psychicznej – czy to nie brzmi znajomo? Właśnie dlatego zatem, że ta książka jest aż na wskroś współczesna, że stanowi odzwierciedlenie życia wielu kobiet będących w związkach lub wychodzących z nich, próbujących złożyć rozbity na kawałki świat swój i dzieci po rozstaniu z wieloletnim partnerem, przechodzących piekło rzeczywistości separacyjno-rozwodowej i walki o dzieci, czy wreszcie życie z człowiekiem, który dawno już stał się obcym, to rzeczywistość wielu kobiet. Historię Emilii, naznaczoną licznymi życiowymi perypetiami, czyta się zatem tak, jakby się poznawało realia dobrze znane i coraz bardziej powszechne w niejednej damsko-męskiej relacji. Takie jest bowiem życie, że jednym przypadnie w udziale miłość do grobowej deski z tym jednym wybranym na całe życie, inni będą zaś wiele razy szuka swego szczęścia w miłości. Traktując zatem „Sieć narcyza” jako opowieść o współczesnych czasach trudno się z nią nie zgodzić. Przeciwnie stanowi ona idealne odzwierciedlenie dzisiejszych realiów ukazanych w obyczajowym wydaniu. Żeby do tej beczki miodu dorzucić jednak odrobinę dziegciu to przyczepię się tylko do próby ukazania owej toksycznej relacji opartej na funkcjonowaniu w związku z narcyzem. Aby uzmysłowić czytelnikowi na czym wpadnięcie w sieć narcyza polega Autorka poprzedziła książkę słowem wstępu, w którym w ramach rozmowy z pomysłodawczynią projektu Wilczycą być w ramach krótkiego wywiadu unaoczniła kwestie relacji z osobnikiem narcystycznym, po to – jak mniemam, by zobrazować tę relację na kartach książki . Nie kwestionując bynajmniej tego, ze pozostawanie w związku z narcyzem jest toksyczne i wysoce szkodliwe, to jednak próba przeniesienia odzwierciedlenia takiej relacji bezpośrednio do fabuły, przez zobrazowanie związku Emilii i Michała, nie przekonało mnie do tego, że w istocie stanowi ona odwzorowanie tak szkodliwej i traumatycznej więzi. Owszem, Michał jest mocno niedojrzałym życiowym partnerem, o wysoce kłamliwej osobowości krętacza, jedna ja nie odnalazłam w nim cech narcystycznych, chociaż Autorka próbowała mnie do tego przekonać. Jeśli zatem na ten aspekt przymknie się oko i popatrzy na historię Emilii jako na poszukiwanie własnego miejsca w świecie, na który chce się mieć wpływ i móc głośno wyrażać swą wolę, w tym chęć postawienia na szczęśliwe i satysfakcjonujące życie u boku wartościowego partnera, to książkę z przyjemnością będzie się czytało. Polecam zatem „Sieć narcyz” jako współczesną wizję damsko-męskich relacji na różnych płaszczyznach.