Najnowsze artykuły
- Artykuły6 książek o AI przejmującej władzę nad światemKonrad Wrzesiński18
- ArtykułyBieszczady i tropy. Niedźwiedzia? Nie – Aleksandra FredryRemigiusz Koziński3
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać312
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel6
Popularne wyszukiwania
Polecamy
św. Roman Melodos
Źródło: http://www.wegajty.pl/?p=2187
Znany jako: Roman Pieśniarz, Roman HymnografZnany jako: Roman Pieśniarz, Roman Hymnograf
3
8,3/10
Urodzony: 0490 (data przybliżona)Zmarły: 0555 (data przybliżona)
[Święty mnich w Kościele prawosławnym oraz diakon i święty Kościoła katolickiego, wielki poeta religijny Cesarstwa Bizantyńskiego, autor kontakiów poświęconych świętom cerkiewnym, Matce Bożej i innym świętym, z których do naszych czasów przetrwało około osiemdziesięciu.]
Roman Pieśniarz urodził się ok. 490 roku w syryjskiej Emesie w rodzinie żydowskiej. W wieku młodzieńczym przyjął chrzest. Po zdobyciu podstaw wykształcenia grecko-syryjskiego przeniósł się do Berytos, gdzie pogłębił wykształcenie klasyczne i znajomość retoryki. Po otrzymaniu święceń diakonatu około 515 roku przez trzy lata był kaznodzieją w świątyni Zmartwychwstania Pańskiego. Pod koniec panowania cesarza Anastazjusza I, przeniósł się do Konstantynopola i zamieszkał w klasztorze przy kościele Bogarodzicy (Theotόkos) w dzielnicy Kyros. W tym kościele miało miejsce przełomowe wydarzenie w jego życiu. Jak podaje Synaksarion, było to w wigilię Bożego Narodzenia, nie sprostawszy wyzwaniu chórzystów, aby zaśpiewał pieśń pochwalną na cześć Boga, Roman zaczął się modlić przed ikoną Matki Bożej i zasnął. We śnie zjawiła mu się Bogarodzica, podała mu zwój i poleciła, by go zjadł, co też uczynił. Gdy się obudził, był już pierwszy dzień świąt. Roman wszedł na ambonę i zaśpiewał swój hymn – Dziewica rodzi dzisiaj Przedwiecznego... (gr. Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει),najbardziej popularną pieśń bożonarodzeniową w 18 strofach, śpiewaną do XII wieku przez dwa chóry w stołecznych kościołach Mądrości Bożej i św. Apostołów, która do dzisiaj należy do ulubionych kolęd greckich. Dalsze jego losy nie są znane. Zmarł po 550 lub 555 roku, został pochowany w kościele Bogurodzicy, gdzie oddawano mu cześć w dniu 1 października. Wyniesiony na ołtarze, jest czczony zwłaszcza w Kościołach prawosławnych tradycji greckiej i w Apostolskim Kościele Ormiańskim. Wspomnienie liturgiczne świętego Romana, w Kościele katolickim, obchodzone jest 1 października (według tradycji greckiej). Cerkiew prawosławna wspomina go 1/14 października, tj 14 października według kalendarza gregoriańskiego.
Roman Pieśniarz urodził się ok. 490 roku w syryjskiej Emesie w rodzinie żydowskiej. W wieku młodzieńczym przyjął chrzest. Po zdobyciu podstaw wykształcenia grecko-syryjskiego przeniósł się do Berytos, gdzie pogłębił wykształcenie klasyczne i znajomość retoryki. Po otrzymaniu święceń diakonatu około 515 roku przez trzy lata był kaznodzieją w świątyni Zmartwychwstania Pańskiego. Pod koniec panowania cesarza Anastazjusza I, przeniósł się do Konstantynopola i zamieszkał w klasztorze przy kościele Bogarodzicy (Theotόkos) w dzielnicy Kyros. W tym kościele miało miejsce przełomowe wydarzenie w jego życiu. Jak podaje Synaksarion, było to w wigilię Bożego Narodzenia, nie sprostawszy wyzwaniu chórzystów, aby zaśpiewał pieśń pochwalną na cześć Boga, Roman zaczął się modlić przed ikoną Matki Bożej i zasnął. We śnie zjawiła mu się Bogarodzica, podała mu zwój i poleciła, by go zjadł, co też uczynił. Gdy się obudził, był już pierwszy dzień świąt. Roman wszedł na ambonę i zaśpiewał swój hymn – Dziewica rodzi dzisiaj Przedwiecznego... (gr. Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει),najbardziej popularną pieśń bożonarodzeniową w 18 strofach, śpiewaną do XII wieku przez dwa chóry w stołecznych kościołach Mądrości Bożej i św. Apostołów, która do dzisiaj należy do ulubionych kolęd greckich. Dalsze jego losy nie są znane. Zmarł po 550 lub 555 roku, został pochowany w kościele Bogurodzicy, gdzie oddawano mu cześć w dniu 1 października. Wyniesiony na ołtarze, jest czczony zwłaszcza w Kościołach prawosławnych tradycji greckiej i w Apostolskim Kościele Ormiańskim. Wspomnienie liturgiczne świętego Romana, w Kościele katolickim, obchodzone jest 1 października (według tradycji greckiej). Cerkiew prawosławna wspomina go 1/14 października, tj 14 października według kalendarza gregoriańskiego.
8,3/10średnia ocena książek autora
6 przeczytało książki autora
12 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Narodzenie Boga. Święte tajemnice według Ojców Kościoła
św. Efrem Syryjczyk, św. Roman Melodos
7,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
2021
Najnowsze opinie o książkach autora
Muza chrześcijańska. Poezja grecka od II do XV wieku praca zbiorowa
9,5
Zdaję sobie sprawę z tego, że książki religijne nie cieszą się wielką popularnością. Podobnie jest z poezją, którą albo się lubi, albo nie. Dlatego tom „Muza chrześcijańska. Poezja grecka od II do XV wieku” to książka tylko dla prawdziwych twardzieli, bo łączy w sobie obydwa wspomniane gatunki.
Ksiądz Marek Starowieyski, specjalista od chrześcijaństwa antycznego oraz nauczania Ojców Kościoła, jest autorem wstępu, on także dokonał redakcji oraz wyboru utworów. Słowem właściwy człowiek, na właściwym miejscu. Zbiór wierszy zawartych w publikacji jest imponujący, w końcu tom liczy ponad czterysta stron. Wszystkie teksty pochodzą w pierwszych wieków chrześcijaństwa, kiedy to poezja religijna była naturalnym zjawiskiem, wywodzącym się prosto z Biblii.
Wszystkich, których przeraża zarówno tematyka, jak i ramy czasowe muszę uspokoić. Grecka poezja chrześcijańska naprawdę nie jest skomplikowana i nawet laicy nie będą mieli żadnego problemu ze zrozumieniem tych wierszy. Ich przekaz jest aż nadto oczywisty, a większość z nich przypomina mi modlitwy, czy też stare pieśni, dobrze znane z kościołów. Melodyjność tych tekstów ma swój niepowtarzalny urok i klimat, w którym zanurzyłam się z przyjemnością. W trakcie lektury czułam się jakbym się modliła i nawet brakowało mi zapachu kadzidła. Utwory zamknięte w tomie można podzielić na modlitwy, homilie i hymny, czyli nic, co byłoby obce lub nowe dla przeciętnego czytelnika.
„Muza chrześcijańska. Poezja grecka od II do XV wieku” to publikacja wyjątkowa pod każdym względem. Ks. Markowi Starowieyskiemu należą się owacje na stojąco, za ogrom pracy, który włożył w powstanie tego tomu. Wszystkim, którzy choć trochę interesują się poezją powiem jedno – nie bądźcie ignorantami! „Muza chrześcijańska” zasługuje na uwagę! Ja jestem zachwycona! Polecam!