Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nowelke podzieliłabym na 3 części, głównie przez to że miała swoje lepsze i gorsze momenty: Część I (s.1-124) Czytałam ją z wypiekami ma twarzy, ale co zrobić jak dostajemy kilka uroczych momentów, które są w stanie rozczulić i sprawić, że z naszych ust wymsknie się ciche „oh”. Nawet cięty język głównego bohatera nie jest w stanie tego zepsuć! Część II (s.126-155) Wypada gorzej od pierwszej. Nagle dowiadujemy się, że minęło pół roku odkąd Kei i Ushio są razem. Mimo tego miałam wrażenie, że ich relacja stanęła w miejscu, a płomień który był na początku zgasł. Nie dostajemy też za wiele interakcji między głównymi bohaterami. Można nawet powiedzieć, że fabuła skupia się na pracy Keia. Część III (s.156-206) Teraz do akcji wkracza Tatsuki - lekkoduch, który wprowadza trochę zamętu i tym samym rozkręca całą historie. Chyba nie muszę mówić, że od razu go pokochałam 🤎 W dodatku sprawił, że kartkowałam nowelkę jak szalona, a moje serce chciało wyskoczyć. Całość jest napisana prostym językiem i nie dostajemy zbyt wielu rozbudowanych opisów (niestety taki już urok nowelek). Miałam też wrażenie, że w niektórych momentach dialogi były chaotyczne, szczególnie kiedy więcej osób włączało się do rozmowy. Wtedy łatwo było się pogubić, co kto mówi. Podsumowanie: Uważam, że nowelka była dobra/ok. Podobał mi się sam motyw historii i to że można z innej perspektywy spojrzeć na prace prezentera czy animatora. Pomimo tego zabrakło mi pogłębienia relacji Ushio i Keia, a samo zakończenie było mocno przyspieszone.