Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Otwierasz książkę i czujesz niepokój. Nie widzisz słów. Pierwsze, co dostrzegasz, to obrazy. Brąz i czerń. Kikuty drzew. Wijące się jak węże smugi. Suną przed siebie, a ty wręcz czujesz ich pęd i czujesz, jak macki niepokoju wślizgują się pod skórę. To nadchodzi ona. Wojna. Na szczęście tylko na kartach książki Jose Jorge Letrii i Andre Letrii wydanej przez Dwie Siostry. Na szczęście, bo choć to "tylko" obrazy, to budzą grozę. Jose Jorge Letria i Andre Letria zachwycili nas jakiś czas temu wydanym przez wydawnictwo Format picturebookiem "Gdybym była książką". Dlatego wiedziałam, że kolejna ich książka musi trafić do naszej biblioteczki, tym bardziej że podejmuje tak ważny temat jak wojna. Wojna, której mamy szczęście nie doświadczać, ale która wciąż żywa jest w pamięci naszych dziadków, a także w rozmowach o innych częściach świata. No i... w dziecięcych zabawach czy grach. "Wojna" nie jest książką lekką i przyjemną. Jest jednak książką ważną. W czasie, gdy raz za razem ktoś na świecie śni swoje sny o potędze i chwale, gdy dzieciaki chłoną gry o zwycięskich akcjach na polach bitwy, w chwili, gdy na granicach naszego kraju pojawiają się ludzie uciekający przed tym, czym wojna jest w istocie, warto uzmysławiać zarówno dzieciom, jak i dorosłym, jak naprawdę wygląda wojna. Zawsze ceniłam książki, które wytrącają nas z bańki samozadowolenia, zmuszają do refleksji, zmierzenia się z niewygodnymi tematami i spojrzenia na świat z szerszej perspektywy. I "Wojna" właśnie to mi zapewniła. To książka, która zapada w pamięć i nie pozostawia obojętnym. Świetnie pomyślana i opracowana, z prostym, przejmującym tekstem i bogatymi w znaczenia ilustracjami. Jest niepokojąca, wręcz budząca grozę, a przy tym zmusza do pogłębionej refleksji i zachęca do rozważań. Można ją przeżywać w ciszy lub wykorzystać w pracy z uczniami lub jako pretekst do rozmowy z dziećmi. To jedna z tych pozycji, które nie tylko uzmysławiają nam, jak wiele mamy szczęścia, pozostając poza sferą działań wojennych, a jednocześnie zmuszają do zastanowienia nad losem tych, którzy tego szczęścia nie mieli. To książka, która buduje świadomość czytelnika na bardzo wielu poziomach. Polecam ją zarówno dorosłym, jak i dzieciom.