Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu monografii Szymanowskiej, Bacewicz i Wieniawskiego, biografia Palestra zdecydowanie wygrywa stylem, erudycją, a przede wszystkim znajomością samej muzyki kompozytora. Podejrzewam że ta biografia to dług spłacony kompozytorowi za lata zaniedbania przez PWM, nie widzę specjalnie powodu dlaczego to właśnie Palester (a nie np. Kassern, Łabuński, Rathaus, Ryterband, Mycielski, Magin, Regamey, Tansman i inni) został wydany tak wcześnie w tej serii. Wracając do samej książki, uważam ją za swego rodzaju biograficzne mistrzostwo. To nieslychane by na 123 stronach udało się zmieścić tyle ciekawych informacji. Ułatwieniem było to że (prawie) wszystkie materiały są w Warszawie w bilbliotece uniwersyteckiej. Ironicznie, kompozytor i jego dzieło, kompletnie nieobecne w Polsce przez całe dekady są teraz w Polsce w bibliotece. I to na pewno ułatwiło decyzję o wydaniu tej biografii. Mamy dziś tak utalentowane młode pokolenie naszych rodzimych kompozytorów, że mało kto na Palestra ma chwilę czasu. I to jest poważna i smutna niesprawiedliwość historii. Interesujące są argumenty Palestra, o których czytamy w książce, że trzeba go inaczej traktować niż innych kompozytorów emigracyjnych gdyż nigdy nie przyjął obcego obywatelstwa. Nie wiem czy historia ma czas by zajmować się takimi szczegółami. Ciekawe też że podczas jego historycznej wizyty w Polsce nie pojawili się Penderecki czy Lutosławski. To na pewno było dla niego bolesne. Biografia nie wyjaśnia sprawy, i może dobrze. Nie dojdziemy do istoty spraw z tak bardzo skomplikowanych czasów. Jedno co możemy powiedzieć że Palester raczej nie zdawał sobie sprawy z wyzwań z jakimi borykali się na codzień jego koledzy po fachu w Polsce Ludowej. Zamiast dyskutować bez końca te zawiłości, skoncentrujmy się, choć przez chwilę, na jego bardzo ciekawej muzyce.