Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać282
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Anna Zonová
1
7,0/10
Pisze książki: literatura piękna
Anna Zonová (ur. 1962) – czeska prozaiczka i krytyczka sztuki. Urodziła się w Nižnym Komárniku we wschodniej Słowacji. Z pochodzenia jest Rusinką. Ukończyła budownictwo na Politechnice w Brnie, później pracowała jako kuratorka wystaw i krytyczka.
Literacko zadebiutowała w 2001 roku zbiorem opowiadań Červené botičky. Do tej pory wydała cztery książki, które przyniosły jej nominacje m.in. do nagrody Magnesia Litera oraz Nagrody Josefa Škvoreckiego.
Literacko zadebiutowała w 2001 roku zbiorem opowiadań Červené botičky. Do tej pory wydała cztery książki, które przyniosły jej nominacje m.in. do nagrody Magnesia Litera oraz Nagrody Josefa Škvoreckiego.
7,0/10średnia ocena książek autora
26 przeczytało książki autora
53 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Kara i nagroda Anna Zonová
7,0
Zastanawiam się dla jakiej przyczyny i w zasadzie dla kogo książka ,,Kara i nagroda" w ogóle powstała. Co tak naprawdę autorka Anna Zonova miała na myśli? Czy zgodnie z opisem na okładce jest to historia ludzkich losów naznaczonych stosunkami czesko-niemieckimi po wojnie? Chyba nie, ja tam nic takiego nie znalazłem. Czy jest to historia o ludziach przesiedlonych w ramach zmiany granic? Trochę, może z początku.
W takim razie o czym jest ta książka? Historia czterech osób: Lisy, Terezy, Jozefa i Marka. Lisa to przedwojenna komunistka opowiadająca przemienne losy swoje i męża Rene, niesłusznie oskarżonego i straconego przez władze partyjne. Lisa to też teściowa Terezy, której nie cierpi i uważa ją za niegodną swego syna Rudolfa. Tereza nie kocha Rudolfa, kocha za to poetę Marka, który jest jej kochankiem. Jozef jest bratem Terezy, ale w całej tej historii ma najmniej do powiedzenia bo jest alkoholikiem, narkomanem i seksoholikiem.
Książka przytłacza ogromem nieszczęścia płynącego ze skomplikowania ludzkich losów. Nieszczęścia związane ze sprawowaniem władzy, zdrady, nieszczęśliwe miłości, nieszczęśliwe dzieciństwo, brak perspektyw na dobre życie. Czytając te historie ma się wrażenie, że bohaterowie żyją jakby za karę. A gdzie w tym wszystkim nagroda? Ja jej w tej książce nie znalazłem.
Kara i nagroda Anna Zonová
7,0
"Kara i nagroda" Anny Zonovej z @wydawnictwoamaltea w tłum. Anny Maślanki to rozpisana na cztery głosy opowieść o tym, co w życiu piękne i tym, co bolesne. I chociaż to stwierdzenie trąci banałem, to opisywana przez Zonovą historia banalna nie jest. Wszystko ma swój początek w małej miejscowości na pograniczu, którą kiedyś zamieszkiwali Niemcy. Po zakończeniu wojny trafiają do niej dwie rodziny. Dla rodziny Josefa jest to pewien rodzaj nagrody, podczas gdy dla Lise to przymusowe zesłanie jest karą. W losach tych dwóch rodzin odbijają się lęki, rozczarowania, niespełnione marzenia, ale także pewien rodzaj nadziei. Nowe miejsce zamieszkania daje nowe możliwości, ale także potęguje poczucie wykorzenienia i wyobcowania. Bohaterowie Zonovej są wielowymiarowi, skomplikowani i bardzo wyraziści. Zonova oddając głos czterem postaciom: Jozefowi, Terezie, Lisie i Markowi, podkreśla wzajemne zależności. Mamy tu więc relacje: siostra-brat, kochanek-kochanka, teściowa-synowa, mąż-żona, matka-dziecko. Nie będzie w tym przesady jeśli powiem, że bohaterovie Zonovej naznaczeni są pewnym tragizmem. Z tego wielogłosu wyłaniają się przejmujące losy pogubionych jednostek, których życie jest pasmem udręk i rozczarowań, którzy tęsknią za miłością, poczuciem spełnienia.
Już sam tytuł wskazuje, że świat wykreowany przez pisarkę oparty jest na antynomiach. Zestawiając centrum i peryferia, życie i radość, karę i nagrodę, miejskość i wiejskość, kobiecość i męskość, uwypukla rozdarcie i zagubienie bohaterów.
Ramy czasowe historii zamykają się między II wojną światową a latami 90. I chociaż wydaje się, że wielka historia rozgrywa się, w tle, to oczywiście determinuje życie opisywanych postaci. Na pierwszy plan wysuwają się tu jednak przyziemne, ludzkie problemy, osobiste dramaty, które chociaż historycznie obciążone, mają wymiar jednostkowy.
Co mnie jednak najbardziej urzekło w prozie Zonovej, to jej niezwykła cielesność. Opisy chorób, fizjologii, wspólnych kąpieli, okaleczonych ciał nadają lekturze jakiegoś bolesnego wymiaru.