Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już dawno, przy żadnej książce nie bawiłam się tak wybornie. Ta książka jest fantastyczna! Być może nie jestem obiektywna (w sumie kto jest?),bo sięgnęłam po książkę, będąc już oddaną fanką bloga Mai i z równą ochotą zaczytywałabym się w niej gdyby dotyczyła nie pakistańskiego wesela, a dajmy na to pogrzebu w Sosnowcu. "Pakistańskie wesele" będzie się czytało wspaniale nawet osobom nie będącym fanami szeroko pojętego Orientu. Pakistan oglądamy w tej książce niejako bonusowo, co nie zmienia faktu, że jest to obraz bardzo ciekawy, malowany dużą ilością kąśliwego humoru, ale też ciepła. Widać, że autorka, mimo iż była tam krótko, bardzo polubiła ten kraj i jego mieszkańców. Ale absolutnie nie stara się na siłę wmawiać swoim czytelnikom, że jest to idyliczna kraina, mlekiem i miodem płynąca. Zachowuje we wszystkim podziwu godną równowagę. I raczej nie ocenia, ogranicza się do przekazywania tego, co widziała/słyszała i dzielenia się refleksjami, ostateczną ocenę pozostawiając odbiorcy. Ciężko jest je do czegokolwiek porównać, nie przychodzi mi do głowy żadna podobna książka. Podobało mi się też to, że czytając, faktycznie miałam wrażenie, że biorę udział w opisywanych wydarzeniach. Czułam pośpiech, zmęczenie, irytację, ale też każdy zachwyt autorki. Nawet doświadczeni pisarze nie zawsze osiągają ten efekt. A to dopiero debiut! Książka jest dynamiczna i bardzo, bardzo wciągająca. Właściwie może nawet wsysająca. Mam tylko nadzieję, że Maja nie skończy na jednej książce, a kolejne będą jeszcze lepsze. I na koniec, już abstrahując od samej treści, bo przecież wciąż jest wiele osób, które oceniają książki po okładce - wydanie jest przepiękne. Dawno nie widziałam równie pięknie wydanej książki (nie mówię o albumach). Mniejsza o samą okładkę - ten środek!!! Chapeau bas dla wydawcy!