Peter Ustinov

Sięgając po tą książkę nie wiedziałam czego się spodziewać. Potrzebna mi była lektura dla zabicia czasu, a traf chciał, że ta powieść leżała najbliżej fotela. Tak się wszystko zaczęło. Jak już wspominałam nie miałam większych oczekiwań co do treści i to z jednej strony dobrze, bo dzięki temu nie mogłam się zawieść. W przeciwnym razie z pewnością by mnie to spotkało. Teraz już do rzeczy: powieść tak bezbarwna i monotonna jak kluski leniwe na obiad... Sam pomysł autora dot. owej organizacji skupiającej byłych konsjerżów, kamerdynerów, kelnerów itd. mógł zaowocować ciekawą książką na co zapewne pan Ustinov liczył. Jednakże urywając ten wątek już po pierwszych rozdziałach sam spisał powieść na straty. Bohaterowie niczym się nie wyróżniali, każdy był ograniczony grubą kreską konturową, za którą nie miał prawa wyjść (a szkoda). Jedyną postacią dodającą choć odrobinę życia całej prozie był były komendant Urs, choć nawet on sam całej książki nie uratuje. Prawdę mówiąc w ogóle miałam nie napisać tej opinii, a robię to tylko dlatego, żeby jakimś sposobem jednak nie zapomnieć o tej książce. W innym wypadku z pewnością przebudziłabym się pojutrze z myślą: "a właściwie jaką książkę ostatnio przeczytałam"...