Czytając opis myślałam, że Monsieur Rene, wiekowy cwaniaczek, kuty na 4 nogi stworzy dużą organizację, posiadającą gigantyczną bazę danych, że będą tu szantaże, brudy, pikantne historie klientów, którzy będą się starali tuszować swoje grzeszki za wszelką cenę. Taaa... A to zwykły ekscentryczny starszy pan nudzący się na emeryturze i jego równie urocza kompania. Można przeczytać, ale czy warto? Z całej książki zapamiętam tylko tyle: wg biblii człowiek żyje 3x 20 lat plus 10, a cała reszta jest "na kredyt".

Czytając opis myślałam, że Monsieur Rene, wiekowy cwaniaczek, kuty na 4 nogi stworzy dużą organizację, posiadającą gigantyczną bazę danych, że będą tu szantaże, brudy, pikantne historie klientów, którzy będą się starali tuszować swoje grzeszki za wszelką cenę. Taaa... A to zwykły ekscentryczny starszy pan nudzący się na emeryturze i jego równie urocza kompania. Można...

Ustinov, aktor, pisarz, producent, reżyser, pomysł miał zaiste niezły, ale wykonanie… bardzo przeciętne.

Monsieur René, prezes Międzynarodowego Bractwa Konsjerżów i Portierów, po śmierci żony i po przejściu na emeryturę zamieszkał w przytulnym domu pod Genewą. Willą z widokiem na jezioro opiekuje się gospodyni, niegdyś ofiara przemocy ze strony męża katolika, a obecnie nieszczęśliwie zakochana w swoim pracodawcy. René, najwyraźniej znudzony albo może targany wyrzutami sumienia, obmyśla plan wykorzystania w imię prawa i sprawiedliwości tych wszystkich informacji, które pozyskał w swoim zawodzie. Wiadomo przecież, że portierzy, kelnerzy, szatniarze, konsjerże itp. bardzo dużo słyszą, widzą i wiedzą. Do spisku René dopuszcza kilku przyjaciół, pana Alonso, pana Butlera, pana Arrigo oraz swojego siostrzeńca, Luisa, ucznia szkoły hotelarskiej, notabene złodzieja zakochanego w nosicielce wirusa HIV. Wkrótce po pierwszym spotkaniu dołączyła do nich Agnes Schanderbach, ochmistrzyni w Bellerive Davel, kobieta tragicznie uwikłana we własną przeszłość. Z czasem siatka miała się rozrastać.

Już po drugim spotkaniu, a może i wcześniej, na trop pociesznych spiskowców wpadł – nie mam pojęcia, jak – komisarz Mildenegger, sfrustrowany alkoholik przed emeryturą. W związku z tym panowie (poza René i Agnes) tracą zapał do swojego przedsięwzięcia, a ciekawie rozwijający się kryminał zmienia się w beznamiętny romans.

Jednak po Ustinovie spodziewałem się czegoś lepszego.

Ustinov, aktor, pisarz, producent, reżyser, pomysł miał zaiste niezły, ale wykonanie… bardzo przeciętne.

Monsieur René, prezes Międzynarodowego Bractwa Konsjerżów i Portierów, po śmierci żony i po przejściu na emeryturę zamieszkał w przytulnym domu pod Genewą. Willą z widokiem na jezioro opiekuje się gospodyni, niegdyś ofiara przemocy ze strony męża katolika, a obecnie...

Sięgając po tą książkę nie wiedziałam czego się spodziewać. Potrzebna mi była lektura dla zabicia czasu, a traf chciał, że ta powieść leżała najbliżej fotela. Tak się wszystko zaczęło.
Jak już wspominałam nie miałam większych oczekiwań co do treści i to z jednej strony dobrze, bo dzięki temu nie mogłam się zawieść. W przeciwnym razie z pewnością by mnie to spotkało.

Teraz już do rzeczy: powieść tak bezbarwna i monotonna jak kluski leniwe na obiad... Sam pomysł autora dot. owej organizacji skupiającej byłych konsjerżów, kamerdynerów, kelnerów itd. mógł zaowocować ciekawą książką na co zapewne pan Ustinov liczył. Jednakże urywając ten wątek już po pierwszych rozdziałach sam spisał powieść na straty. Bohaterowie niczym się nie wyróżniali, każdy był ograniczony grubą kreską konturową, za którą nie miał prawa wyjść (a szkoda). Jedyną postacią dodającą choć odrobinę życia całej prozie był były komendant Urs, choć nawet on sam całej książki nie uratuje.

Prawdę mówiąc w ogóle miałam nie napisać tej opinii, a robię to tylko dlatego, żeby jakimś sposobem jednak nie zapomnieć o tej książce. W innym wypadku z pewnością przebudziłabym się pojutrze z myślą: "a właściwie jaką książkę ostatnio przeczytałam"...

Sięgając po tą książkę nie wiedziałam czego się spodziewać. Potrzebna mi była lektura dla zabicia czasu, a traf chciał, że ta powieść leżała najbliżej fotela. Tak się wszystko zaczęło.
Jak już wspominałam nie miałam większych oczekiwań co do treści i to z jednej strony dobrze, bo dzięki temu nie mogłam się zawieść. W przeciwnym razie z pewnością by mnie to spotkało.

Teraz...

"Monsieur Rene", autor: Peter Ustinow, tytuł oryginału: "Monsieur Rene", wydawnictwo: Muza SA Warszawa 2001, seria: Galeria, ISBN: 83-7200-869-8, liczba stron: 326, tłumaczenie: Małgorzata Grabowska

"Monsieur Rene, wzorowo dyskretny portier pięciogwiazdkowego hotelu w Genewie, przechodzi na emeryturę i dokonuje obrachunku z życiem. Do tej pory brał od możnych tego świata sute napiwki za dyskrecję, odtąd już nie chce być dyskretny. I on i jego koledzy po fachu wiedzą o prawdziwym życiu swoich gości więcej niż opinia publiczna, policja i Interpol. Rene obmyśla plan utworzenia grupy pracowników hotelowych, która będzie gromadzić informacje i obracać nimi. Nie wszystko jednak pan Rene zaplanował i przewidział..."- to opis z okładki.Niestety z przykrością muszę stwierdzić, że tak irytującej i nieciekawej ksiażki dawno nie czytałam. Akcja książki mocno monotonna, ciagłe powtarzanie tych samych zajść opowiadane przez głownego bohatera innym postaciom pobocznym. Sam zaś bohater, ponad 70-letni były portier, to postać mdła i bez wyrazu, autor stara się ją ożywić, m.in. porzez przydarzające się Panu Rene przygody seksualne, które jak dla mnie są po prostu żenujące. Ilość postaci i ich różnorodność zapewne miały urozmaicić książkę, niestety sprawiły, ze stała się jeszcze bardziej niedorzeczna.

"Monsieur Rene", autor: Peter Ustinow, tytuł oryginału: "Monsieur Rene", wydawnictwo: Muza SA Warszawa 2001, seria: Galeria, ISBN: 83-7200-869-8, liczba stron: 326, tłumaczenie: Małgorzata Grabowska

"Monsieur Rene, wzorowo dyskretny portier pięciogwiazdkowego hotelu w Genewie, przechodzi na emeryturę i dokonuje obrachunku z życiem. Do tej pory brał od możnych tego świata...

Można przeczytać, jednak poza paroma cytatami, książka optymistyczna. "przez dziurkę od klucza", podglądamy nie wiedząc że i nas podglądają.

Można przeczytać, jednak poza paroma cytatami, książka optymistyczna. "przez dziurkę od klucza", podglądamy nie wiedząc że i nas podglądają.