Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kalkuta, Indie. Oczekująca na bliżej nieokreśloną operację, tajemnicza narratorka wprowadza się do pustego mieszkania. Na dnie pustej szafy znajduje majtki we wzór panterki pozostawione przez poprzednią lokatorkę. Pewnego dnia, nie mając pod ręką czystej bielizny, postanawia je założyć. Bohaterka odkrywa, że gdy nosi tajemnicze majtki, doznaje dziwnych wizji i niejako staje się ich poprzednią posiadaczką. Książka składa się z pierwszoosobowych rozdziałów, opisujących życie głównej bohaterki w nowym mieszkaniu oraz rozdziałów poświęconych poprzedniej lokatorce. Te pierwsze czyta się łatwo. Linearna narracja o codzienności postaci jest wciągająca, a tajemnicza bohaterka i jej relacja z — no właśnie, z kim? Kochankiem? Partnerem? — intryguje. Części poświęcone poprzedniej mieszkance są bardziej abstrakcyjne, pełne przeskoków czasowych. Trudniej je zrozumieć i ich lektura wymagała nieco zaparcia. Po lekturze nie mam w stosunku do tej książki większych emocji. Zaintrygowały mnie postaci kobiece, doceniam też przedstawienie tematu kobiecej seksualności bez wulgarności. Wydaje mi się, że "Panty" jest po prostu zbyt krótką książką. Chciałabym bardziej poznać obie bohaterki i losy. Koniec końców za dużo było tu dla mnie niedopowiedzeń. W "Panty" pojawiają się nawiązania do religii oraz tożsamości narodowej. Niestety ze względu na mój brak wiedzy o Indiach, nie jestem w stanie zrozumieć. Szkoda, że nie pokuszono się o opatrzenie książki wstępem lub posłowiem przybliżającym nieco tę tematykę. Osoby znające ten kręg kulturowy prawdopodobnie bardziej docenią prozę Bandyopadhyay.