Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polski matematyk i statystyk, profesor Instytutu Matematycznego Polskiej Akademii Nauk.
Jesienią 1934 roku rozpoczął studia matematyczne na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie studiów, w latach 1936-1939, pracował jako nauczyciel matematyki w szkole dla dorosłych prowadzonej przez Stowarzyszenie Pomocy Wzajemnej Lokatorów "Szklane Domy" przy Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej na Żoliborzu. Pracę magisterską pt. "Konformiczne przekształcenia przestrzeni jedno- i dwuspójnych" napisał pod kierunkiem profesora Stanisława Saksa. Po zdaniu w dniu 28 czerwca 1939 roku egzaminu magisterskiego z wynikiem dobrym, uzyskał tytuł magistra filozofii w zakresie matematyki. Przez cały okres wojny przebywał na terenie Związku Radzieckiego. 29 stycznia 1944 roku ożenił się z Olgą Gukow. Mieli jedynego syna Aleksandra, urodzonego 24 września 1946 roku.
W roku 1946 wrócił do Polski i przez rok pracował jako wychowawca w Domu Dziecka w Otwocku. Od jesieni 1947 roku do końca września 1951 roku pracował w Głównym Urzędzie Statystycznym w Warszawie w charakterze pracownika naukowego. Warto w tym miejscu zauważyć, że z pracą naukową matematyka zetknął się po raz pierwszy mając ponad 37 lat. W szczególności, kierował tam zaprojektowaniem i opracowaniem wyników pierwszego po II wojnie światowej Narodowego Spisu Powszechnego, przeprowadzonego według stanu o północy z 2 na 3 grudnia 1950 roku. 20 maja 1950 roku, zwrócił się do Rady Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu z następującą prośbą o przyjęcie pracy "Kontrola jakości produkcji masowej na cechę ciągłą" jako pracy doktorskiej i, w razie uznania jej za wystarczającą, o dopuszczenie do egzaminu ścisłego celem uzyskania stopnia doktora filozofii w zakresie matematyki (przedmiot poboczny: mechanika teoretyczna). Egzamin doktorski zdał 19 grudnia 1950 roku przed Komisją w składzie: prof. dr hab. Jan Nikliborc – przewodniczący oraz prof. dr Hugo Steinhaus, prof. dr hab. Edward Marczewski, prof. dr hab. Władysław Ślebodziński – członkowie. Promotorem rozprawy doktorskiej pt. "Kontrola jakości produkcji masowej na cechę ciągłą" opublikowanej w czasopiśmie "Studia i Prace Statystyczne (1950)", 123-160, był profesor Hugo Steinhaus. Jego promocja doktorska odbyła się 23 czerwca 1951 roku w sali Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego.
Od czerwca 1950 roku rozpoczął współpracę z Działem Statystyki Matematycznej w Państwowym Instytucie Matematycznym w Warszawie, a od października 1951 roku podjął pracę w tym Instytucie. Jednocześnie, od roku akademickiego 1951/52 rozpoczął współpracę z Uniwersytetem Warszawskim, prowadząc tam wykłady i seminaria zlecone na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii. Z dniem 1 kwietnia 1954 roku minister Szkolnictwa Wyższego powołał Go na kierownika Katedry Statystyki Matematycznej na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Od tego momentu stał się stałym pracownikiem tego Wydziału. Centralna Komisja Kwalifikacyjna dla Pracowników Nauki uchwałą z dnia 30 czerwca 1954 roku przyznała mu tytuł naukowy docenta. Ta sama Komisja uchwałą z dnia 28 marca 1957 roku przyznała Mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego. Sekcja Studiów Uniwersyteckich Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego na posiedzeniu w dniu 20 marca 1957 r. powołała go na członka Zespołu Rzeczoznawców Matematyki. W dniu 15 marca 1958 roku został powołany na kierownika Działu Statystyki Matematycznej w Instytucie Matematycznym PAN w Warszawie.
Brał udział w I Kongresie Nauki Polskiej, który trwał od 29 czerwca do 2 lipca 1951 roku w Warszawie. Był to ogólnopolski zjazd około 1800 naukowców. Powołano na nim Polską Akademię Nauk. Od roku 1949 był członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego, a w latach 1953-1955 był skarbnikiem Zarządu Głównego tegoż Towarzystwa. Uczestniczył w organizacyjnym zjeździe Sekcji Biometrycznej przy Polskim Towarzystwie Przyrodników im. Mikołaja Kopernika, który odbył się w dniach 19-21 lutego 1959 roku w Instytucie Matematycznym PAN we Wrocławiu z udziałem J. Czekanowskiego, B. Knastera, J. Łukaszewicza, W. Oktaby, M. Olekiewicza, J. Perkala, H. Steinhausa, S. Zubrzyckiego i innych. Na początku 1961 roku Sekcja ta przekształciła się w Polskie Towarzystwo Biometryczne, którego pierwszym prezesem został Julian Perkal.
W roku 1955 spędził trzy miesiące na Uniwersytecie Moskiewskim, a wiosną 1957 roku wykładał na Uniwersytecie Pekińskim. Czynił starania o wyjazd na stałe do Izraela, ale nie uzyskał zgody władz polskich. W roku 1960 wyjechał na roczny staż naukowy do Stanów Zjednoczonych, z którego nie powrócił do Polski. Pracował w University of Washington (Seattle),w Stanford University (Stanford),w Columbia University oraz w New York University (New
York).