Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna książka zarówno dla tych, którzy są fanami mindfulness i uważają ją za formę buddyzmu, najrozsądniejszą z religii, jak i dla tych, którzy uważają ją wyłącznie za technikę psychologiczno-medyczną niepowiązaną z żadną religią. Pierwsi dowiedzą się, jak mało ruch uważności ma wspólnego z buddyzmem, jak odarta jest ta forma praktyki z wielu cech buddyjskiego światopoglądu a także wyizolowana od innych praktyk. Mindfulness jest nakierowana na afirmację życia, czerpanie z niego przyjemności, spokój, harmonię, walkę ze stresem, i odarta z elementów irracjonalnych, elementów kultu, rytuałów, zabobonów oraz buddyjskiej negacji życia doczesnego. Tylko w takiej formie może się sprzedać pośród ateistów Zachodu, psychologów, biznesmenów i korpoludków. Podobno sam Kabat-Zinn odbywał konsultacje u Dalajlamy, czy w porządku jest propagowanie buddyzmu w takiej formie. Z drugiej strony, być może w sposób ukryty, ale mindfulness wciąż pozostaje formą religijności i według autora rację mają ci, którzy obawiają się stosowania jej w amerykańskich szkołach. Wilson twierdzi, że uważność nie jest neutralna światopoglądowo. Tak jak każda religia oferuje pewne antidotum na cierpienie oraz wskazówki co do tego, co jest dobre (spokój, ekologia, altruizm),a co złe (stres, eksploatowanie środowiska, pogoń za pieniądzem). Jej korzenie w medytacji vipassana są widoczne, chociaż ukrywane. Polecam książkę, jest otwierająca i pouczająca, mam nadzieję, że zostanie kiedyś przetłumaczona na polski.