Karol Mórawski

Książka, wbrew temu, co w tej chwili widnieje w katalogu LC ma dwóch autorów - Karola Mórawskiego emerytowanego pracownika naukowego Muzeum Historycznego m. st. Warszawy i jego syna Karola Jerzego Mórawskiego, który także, może trochę bardziej amatorsko jest varsavianistą. Unosi się nad nią lekki smrodek dydaktyczny charakterystyczny dla inteligencji starszego pokolenia - urocze połączenie liberalizmu i religijności. Wydaje mi się ono tym bardziej wdzięczne i urodziwe, im bardziej nasze władze próbują jedno drugiemu przeciwstawić. I to była jedna przyjemność czytania. A druga to wielka ilość nieznanych mi detali, ciekawostek szczególnie dotyczących legend o szabli króla Zygmunta III Wazy, czy cudownego krucyfiksu z katedry św. Jana. Pojęcie legendy autorzy traktują dosyć swobodnie, bo do książki dołączyli także wspomnienie starszego z nich ze Studium Wojskowego przy UW. Rzeczywiście chyba każdy absolwent tegoż ma do opowiedzenia wiele anegdotek na temat wybitnej inteligencji wykładowców. Ja też, bo przez to szkolenie przeszłam, migając się, jak się tylko dało od nałożenia cuchnącej maski p-gaz, robiąc zastrzyki Bogu ducha winnym poduszeczkom udającym pośladki i wysłuchując wskazówek, jak należy się zachować, gdy gdzieś w pobliżu wybuchnie bomba atomowa. Mogę dołożyć swoje opowieści, jak to na przykład prowadzący zajęcia udzielał sali wypełnionej studentkami polonistyki UW (chłopcy szkolili się osobno) wskazówek, jak należy wypełnić ankietę: A tu napiszcie, czyj syn jesteście! Szkolenia, widać, utrzymywały się na tym samym poziomie przez lata :)