Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ocena między 6,5 a 7/10. Tytułem wstępu: od razu zaszczepiłam się na covid, do czego wszystkich zachęcam. Własne ewentualne dzieci chcę zaszczepić na wszystko co się da, tak szybko jak się da, do czego również wszystkich zachęcam. Mimo to, nie zostanę wielką fanką tej książki. Seth Mnookin podjął się ważnego tematu i oparł się naprawdę solidnej bibliografii (ok. 20% objętości). Zaprezentowanych jest także wiele przypadków medycznych. Jednak ostatecznie coś nie zagrało. Nie wiem, czy to kwestia tłumaczenia, ale autor ma dosyć ciężki i irytujący styl pisania, jakby chciał coś wytłumaczyć, ale mu nie wychodzi, bo za bardzo się wymądrza. A rzecz, która mnie najbardziej drażni w tej książce, zdecydowanie nie jest kwestią tłumaczenia, tylko bucery autora. Naprawdę nie wiem, po co złośliwe wstawki zupełnie nie związane z tematem na temat antyszczepionkowców. To strasznie obniża poziom... Serio, naprawdę mnie nie interesuje, czy podczas procesu sądowego koszula Andrew Wakefielda pasowała mu do spodni, albo jaki rozmiar biustu ma jedna z twarzy powiązania sczepień z autyzmem... Jeśli chodzi o ludzi z drugiej strony barykady, komentarzy w tym stylu brak. To jakoś zupełnie nie współgra z deklarowanym uznaniem autora dla siły argumentów nauki. Pod tym względem tylko epilog się broni. Ogólnie polecam, ale z braniem poprawki na styl.