Tadeusz Gawin

Wspomnienia Tadeusza Gawina, pierwszego Prezesa Związku Polaków na Białorusi. Wydane, dość siermiężnie i nieatrakcyjnie, jeszcze przed objęciem władzy w tym kraju przez Łukaszenkę. Chyba pierwszy przypadek wydrukowanych w Polsce wspomnień Polaka z ZSRR, który tam pozostał. Interesujący, aczkolwiek niezbyt ciekawie opisany, jest już sam życiorys autora, pochodzącego z polskiej wsi blisko granicy, który został podpułkownikiem radzieckich Wojsk Ochrony Pogranicza, a najdłużej służył na Dalekim Wschodzie, już jest ciekawy i zaskakujący. Tak samo realia życia w Białoruskiej SRR, szczególnie Polaków. Natomiast ostatnia część, z której autor był najbardziej dumny, czyli proces odradzania się polskości na Białorusi, ma dziś już tylko charakter historyczny. 28 lat dyktatury Łukaszenki przeorało ten kraj i mentalnie i realnie. Grób generała Józefa Olszyny-Wilczyńskiego w Sopoćkiniach istnieje, ale w tej polskiej wsi częściej słychać język rosyjski, niż nasz. Związek Polaków na Białorusi jest zniszczony a skala emigracji z tego kraju do Polski (szczególnie przy użyciu Karty Polaka) wskazuje, że w ciągu góra dwóch pokoleń po naszych rodakach na Grodzieńszczyźnie pozostanie tylko wspomnienie. Pozycja dla zainteresowanych tematem.