Witold Turant

Odczucia mam ambiwalentne - choć warsztat autora podziwiam. Dwa lata czekała i.. Nie czuję ducha tych legend. Dziwnie mi się czytało, ponieważ niektóre opowiadania mi odpowiadały, pozostawiały wrażenie niedopowiedzenia i zostawiały ślad myśli o innych "siłach", tak normalnych dla legend. (np. "Upiór z ul. Francuskiej").Ale potem opowiadania zupełnie były dla mnie jakby "nie wiadomo po co", lub bez puenty czy morału, czy choćby tego zawieszenia, że coś, kiedyś, w przeszłości lub rzutujące na przyszłość. Bogaty język, który - w obecnym czasie: sprawczości, skracania, uogólniania, - jest wręcz barokowy a miejscami i rococo był - jak dla mnie - na plus.