Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Perfumiarka” Margit Walso to powieść, którą czyta się szybko i z przyjemnością. Jeśli lubicie europejskie Południe, ładne zapachy i rodzinne sekrety – to książka dla Was. Ingrid przerywa studia i wyjeżdża z rodzinnej Norwegii do Grasse w Prowansji. Po tym, jak znalazła w rzeczach zmarłego taty tajemniczy obrazek z flakonem perfum, postawia poznać jego tajemniczą przeszłość. Ojciec wiele razy wyjeżdżał za granicę w interesach, także do francuskiego laboratorium, którego nazwa widnieje na rysunku. Wracał stamtąd bardzo zmieniony, z czego Ingrid zdaje sobie w pełni sprawę, dopiero będąc dorosłą osobą. W Grasse na młodą kobietę czeka wiele niespodzianek. Okazuje się, że i znalezienie kwatery, i pracy w laboratorium niejakiej Sonji Richard wcale nie jest łatwe. Jak pokonać trudności? I jak odkryć prawdę o przeszłości ojca? Odpowiedzi na te i inne pytania przynoszą kolejne rozdziały, a przy okazji czytelnik ma okazję poznać tajniki tworzenia perfum. Przyznam, że początkowo opisy rozpoznawania, tworzenia i łączenia zapachów oraz tworzenia pachnideł bardzo mnie zainteresowały, ale potem jednak nużyły, gdyż zaczęły brać górę nad perypetiami bohaterki; poza tym stały się zbyt encyklopedyczne. Całość przeczytałam jednak z przyjemnością, gdyż byłam ciekawa, jak skończy się książka, tym bardziej, że fabuła obfituje także w retrospekcje – poznajemy wcześniejsze losy Ingrid i stopniowo dowiadujemy się, dlaczego zrezygnowała ze studiów i co wydarzyło się w akademickim laboratorium, w którym pracowała. To połączenie przeszłości z teraźniejszością na pewno jest jednym z największych plusów powieści. Kolejna zaleta to opisy zapachów, nie tylko składników perfum, ale także roślin i otoczenia, w którym przebywa bohaterka. Nie jest to synestezja z wysokiej półki, ale oddziałuje na zmysły w przyjemny sposób. Zakończenie zaskakuje, chociaż część wcześniejszych wydarzeń jest przewidywalna. Obawiałam się finału w stylu kolejnej melodramatycznej, romansowej opowieści z Południa. Na szczęście stało się inaczej. Czy polecam tę powieść? Tak, jeśli chce się odpocząć od bardziej wymagającej literatury, po prostu zrelaksować się i przymknąć oko na słabsze strony fabuły. W te zimne, pochmurne, jesienne dni dobrze przenieść się do słonecznej Prowansji chociaż na kartach literatury 😊