Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Minnie Darke, debiutuje na polskim rynku wydawniczym powieścią „Połączyły ich gwiazdy". Pierwsze, co hipnotyzuje potencjalnego czytelnika, to piękna okładka oraz nietuzinkowy opis fabuły. Jeszcze nie miałam okazji czytać książki, w której horoskop, odgrywał jedną z kluczowych ról. W swoim otoczeniu nie znam osób, które zawierzają swoje życie horoskopom, ja sama też do nich nie należę, ale byłam ciekawa, co kieruje ludźmi, którzy wierzą w astrologię i powierzają jej całe swoje życie.  Miałam co do tej książki pewne oczekiwania. Czy zostały zaspokojone? Zacznijmy w takim razie od początku... Główną bohaterką książki jest Justine Carmichael — młoda dziennikarka, która pracuje w lokalnej gazecie Alexandria Park Star. Jest to mała gazetka, z której rzadko ktoś odchodzi i szansa na awans jest niewielka, ale dziewczyna się nie poddaje. W przeciągu kilku dni Justine nie tylko zyskuje szansę na stałe zatrudnienie w gazecie, ale i spotyka swojego przyjaciela z dzieciństwa — Nicka. Kilka lat wcześniej Justine i Nick byli nierozłączną parą przyjaciół. Ich rodzice się przyjaźnili, a oni spędzali ze sobą każdą wolną chwilę. Jednak rodzina Nicka podjęła decyzję o wyprowadzce, a ich drogi się rozeszły. Sekretnie zakochana w Nicku Justine, postanawia chwycić byka za rogi i skorzystać z życiowej szansy. Tak się składa, że Nick jest fanem horoskopów, zamieszczanych w gazecie Justine. Kobieta postanawia zaryzykować i nieco podkoloryzować nadsyłane przez astrologa horoskopy, wiedząc, że Nick je przeczyta. Na szali jest nie tylko zatrudnienie w gazecie, ale i przyjaźń z Nickiem. Miłości w końcu trzeba pomóc. I cena nie gra roli.  Justine i Nick to dwie różne galaktyki. Justine jest stosunkowo twardo stopującą po ziemi młodą kobietą. Bardzo lubi swoją pracę i nie myśli o zmianie, mimo że pieniądze są niewielkie, podobnie jak szansa na dalszy rozwój. Natomiast Nick jest nieustannie bujającym w obłokach aktorem. Swoje życie podporządkowuje pod horoskopy. Astrologii przypisuje każdą życiową szansę i niepowodzenie. Justine to fajna i silna dziewczyna, która szuka szczęścia i bardzo chciałaby je odnaleźć w ramionach Nicka, ale jak dla mnie Nick nie jest facetem dla niej. Jest wiecznie myślącym o niebieskich migdałach chłopcem, który nie nadaje się do prawdziwego życia. Mimo że kluczową kwestią powieści Połączyły ich gwiazdy jest relacja pomiędzy tą dwójką, odnosiłam wrażenie jakby, stanowiła ona wątek poboczny. Książka podobno miała być wzruszającą romantyczną historią, ale ten romantyzm był z początku naprawdę niezauważalny. Przywykłam do pewnych wzorców w książkach z tego gatunku i niewiele z tego, co znałam, dostrzegłam w powieści pani Darke. Przez połowę książki zastanawiałam się, czy ta dwójka ma w ogóle szanse na choćby zalążek uczucia. Wątki z ich udziałem mogłam zliczyć na palcach u jednej ręki.  Połączyły ich gwiazdy ma również całą paletę bohaterów drugoplanowych. Pojawiają się w rozdziałach zatytułowanych Koniunkcja. Każda kolejna Koniunkcja to nowi bohaterowie i ich historie, powiązane z horoskopami, które czytają. Autorka miała bardzo ciekawy pomysł na fabułę. Jak zaznaczyłam na wstępie, jeszcze nie miałam okazji czytać książki, w której astrologia, odgrywałaby główną rolę, ale moim zdaniem coś poszło nie tak. Książka nie była zła. Pewne fragmenty, czytało się lekko i przyjemnie, ale niektóre bardzo się dłużyły. Nie pomagał fakt, że autorka wykreowała tak wielu bohaterów, które moim zdaniem odbierały pierwszeństwo głównych bohaterów. Po zapoznaniu się z historią bohatera drugoplanowego wracamy do losów Nicka i Justine i niestety zapominamy, co było kilkanaście stron wcześniej, bo w ich historii nie było żadnych wysokich lotów, żadnej chemii i motyli. Książka znacząco rozkręca się pod koniec, jakby w autorkę wstąpiła nowa siła i nowa fala pomysłów na rozbudowanie relacji między parą głównych bohaterów. Pojawia się wcześniej niezauważalna chemia oraz ciekawe dialogi. W interesujący sposób zakończyły się również wątki bohaterów drugoplanowych. Podsumowując, Połączyły ich gwiazdy to książka, która rozkręca się dość długo. Główna bohaterka od początku zyskuje sympatię, czego nie można powiedzieć o Nicku. Niestety jest to książka, która nie wryje się na długo w czytelniczą pamięć. Jest ciepła i lekka, ale też mozolna i nieco za długo. Skrócenie tej powieści o kilkanaście stron wyszłoby na plus. Jednakże nie zniechęcajcie się, gdy powieść będzie się trochę dłużyła. Warto jest doczekać finału i wielokrotnie uśmiechnąć się przy żegnaniu się ze wszystkimi bohaterami. Jeżeli szukacie romantycznej historii, która wymyka się z ram klasycznego romansu to z pewnością jest to książka, jakiej szukacie.