Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Interesujące opracowanie o udziale psów w terapii i edukacji -przede wszystkim w odniesieniu do dzieci, ale nie tylko. Autorki zadają ciekawe pytania i starają się na nie obiektywnie odpowiedzieć. A więc czy w terapii i edukacji jest w ogóle potrzebny pies i czy na pewno dzieci korzystają z udziału psa w zajęciach? Jaka jest tak naprawdę rola takiego psa? Czy jego udział ma sens w zajęciach dzieci zdrowych? Jaki udział w terapii i edukacji powinien mieć pies , jeśli chce się zapewnić jego dobrostan i bezpieczeństwo? Jeden z rozdziałów dotyczy problematyki pogryzień dzieci przez psy. Zazwyczaj pogryzienia dotyczą małych dzieci (ok. 5 lat) i w przeważającej większości dzieci są gryzione przez psy znajome -psy rodziców, krewnych, dziadków. Autorki omawiają programy edukacyjne uczące dzieci rozumienia zachowania psa (np. blue dog),bo dla dziecka pies z wyszczerzonymi zębami to pies szeroko uśmiechnięty, czyli przyjacielski. Omawiają tez drabinę agresji. Bardzo ciekawe. Obecnie psy mogą być wsparciem dla terapeutów pracujących z dziećmi, chociaż tak naprawdę , obiektywnie patrząc, trudno jednoznacznie powiedzieć na ile to wsparcie jest skuteczniejsze niż np. zabawy ruchowe. Z jednej strony w wielu rodzinach pies, czy inne zwierzątko jako kot czy chomik, jest wsparciem dla dziecka, szczególnie takiego z problemami w zachowaniu, ale jednocześnie tym ważniejsza jest nauka dzieci, aby ich interakcje z psem były bezpieczne zarówno dla dziecka jak i dla psa.