Najnowsze artykuły
- ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik254
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Roman Nalewajski
Źródło: https://sites.google.com/a/thescitechpub.com/thescitech/_/rsrc/1470270038962/editorial-board/Nalewajski-photo.jpg?height=518&width=531
Znany jako: prof. dr hab. inż. Roman...Znany jako: prof. dr hab. inż. Roman Franciszek Nalewajski
1
9,5/10
Pisze książki: nauki przyrodnicze (fizyka, chemia, biologia, itd.)
Urodzony: 12.09.1947
Polski chemik teoretyczny, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W roku 1970 z wyróżnieniem ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej, gdzie pod opieką prof. dra hab. Włodzimierza Libusia wykonywał pracę magisterską. W roku 1974 doktoryzował się na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, wykonując pracę pod kierownictwem prof. dra hab. Alojzego Gołębiewskiego, a następnie w 1979 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie chemii teoretycznej. Tytuł profesora nadano mu w roku 1991. Pracownik Zakładu Chemii Teoretycznej Wydziału Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, dwukrotny jego kierownik oraz kierownik Zespołu Chemii Kwantowej działającego w strukturze ZChT. Zasadnicze, z jego ponad dwustu prac naukowych, dotyczą ważnych zagadnień pojęciowych i metodologicznych chemii kwantowej, teorii funkcjonałów gęstości i teorii informacji, wraz z zastosowaniami do problemów struktury elektronowej i reaktywności układów molekularnych oraz katalizy. Opracował wraz z Januszem Mrozkiem analizę rzędów wiązań Nalewajskiego-Mrozka oraz analizę podatnościową rozkładu ładunków w cząsteczkach. Autor komunikacyjnej teorii wiązania chemicznego - oryginalnej koncepcji, w której układ molekularny jest traktowany jako kanał komunikacyjny. Wprowadzona w tej teorii reprezentacja entropii informacji, obiektywizuje szereg definicji nieostrych semantycznie i intuicyjnych pojęć chemii, np. fragmentów molekularnych. Zagorzały oponent kwantowej teorii wiązań chemicznych w wersji Richarda F. W. Badera. Był redaktorem czterech tomów (180–183) periodyku Topics in Current Chemistry poświęconych teorii funkcjonałów gęstości, Density Functional Theory I-IV (Springer, Berlin, 1996). Jest autorem czterech monografii naukowych w języku angielskim: Charge Sensitivity Approach to Electronic Structure and Chemical Reactivity (Singapore, 1997),Information Theory of Molecular Systems (Elsevier, Amsterdam, 2006),Information Origins of the Chemical Bond (NOVA, New York, 2010); Perspectives in Electronic Structure Theory (Springer-Verlag, Heidelberg, 2011),oraz akademickiego podręcznika chemii kwantowej w języku polskim: Podstawy i metody chemii kwantowej – wykłady (PWN, Warszawa, 2001). Jego działalność dydaktyczna na UJ została uhonorowana w 1998 r. Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a osiągnięcia naukowe wyróżniono kilkunastoma nagrodami resortowymi oraz Laurem Jagiellońskim. Staże i ważniejsze wizyty naukowe jakie odbywał w wielu ośrodkach zagranicznych obejmują: Uniwersytet Północnej Karoliny w Chapel Hill, Uniwersytet Waterloo, Uniwersytet Teksaski w Austin, Uniwersytet Oksfordzki, Uniwersytety w Hanowerze, Heidelbergu i Bochum, Uniwersytet Coimbry, Katolicki Uniwersytet Leuven, Wolny Uniwersytet w Brukseli, Uniwersytety w Genewie i Fryburgu oraz CINVESTAV w Meksyku.https://www.usosweb.uj.edu.pl/kontroler.php?_action=katalog2/osoby/pokazOsobe&os_id=52204
W roku 1970 z wyróżnieniem ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej, gdzie pod opieką prof. dra hab. Włodzimierza Libusia wykonywał pracę magisterską. W roku 1974 doktoryzował się na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, wykonując pracę pod kierownictwem prof. dra hab. Alojzego Gołębiewskiego, a następnie w 1979 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie chemii teoretycznej. Tytuł profesora nadano mu w roku 1991. Pracownik Zakładu Chemii Teoretycznej Wydziału Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, dwukrotny jego kierownik oraz kierownik Zespołu Chemii Kwantowej działającego w strukturze ZChT. Zasadnicze, z jego ponad dwustu prac naukowych, dotyczą ważnych zagadnień pojęciowych i metodologicznych chemii kwantowej, teorii funkcjonałów gęstości i teorii informacji, wraz z zastosowaniami do problemów struktury elektronowej i reaktywności układów molekularnych oraz katalizy. Opracował wraz z Januszem Mrozkiem analizę rzędów wiązań Nalewajskiego-Mrozka oraz analizę podatnościową rozkładu ładunków w cząsteczkach. Autor komunikacyjnej teorii wiązania chemicznego - oryginalnej koncepcji, w której układ molekularny jest traktowany jako kanał komunikacyjny. Wprowadzona w tej teorii reprezentacja entropii informacji, obiektywizuje szereg definicji nieostrych semantycznie i intuicyjnych pojęć chemii, np. fragmentów molekularnych. Zagorzały oponent kwantowej teorii wiązań chemicznych w wersji Richarda F. W. Badera. Był redaktorem czterech tomów (180–183) periodyku Topics in Current Chemistry poświęconych teorii funkcjonałów gęstości, Density Functional Theory I-IV (Springer, Berlin, 1996). Jest autorem czterech monografii naukowych w języku angielskim: Charge Sensitivity Approach to Electronic Structure and Chemical Reactivity (Singapore, 1997),Information Theory of Molecular Systems (Elsevier, Amsterdam, 2006),Information Origins of the Chemical Bond (NOVA, New York, 2010); Perspectives in Electronic Structure Theory (Springer-Verlag, Heidelberg, 2011),oraz akademickiego podręcznika chemii kwantowej w języku polskim: Podstawy i metody chemii kwantowej – wykłady (PWN, Warszawa, 2001). Jego działalność dydaktyczna na UJ została uhonorowana w 1998 r. Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a osiągnięcia naukowe wyróżniono kilkunastoma nagrodami resortowymi oraz Laurem Jagiellońskim. Staże i ważniejsze wizyty naukowe jakie odbywał w wielu ośrodkach zagranicznych obejmują: Uniwersytet Północnej Karoliny w Chapel Hill, Uniwersytet Waterloo, Uniwersytet Teksaski w Austin, Uniwersytet Oksfordzki, Uniwersytety w Hanowerze, Heidelbergu i Bochum, Uniwersytet Coimbry, Katolicki Uniwersytet Leuven, Wolny Uniwersytet w Brukseli, Uniwersytety w Genewie i Fryburgu oraz CINVESTAV w Meksyku.https://www.usosweb.uj.edu.pl/kontroler.php?_action=katalog2/osoby/pokazOsobe&os_id=52204
9,5/10średnia ocena książek autora
2 przeczytało książki autora
2 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Podstawy i metody chemii kwantowej. Wykłady
Roman Nalewajski
9,5 z 2 ocen
4 czytelników 1 opinia
2001
Najnowsze opinie o książkach autora
Podstawy i metody chemii kwantowej. Wykłady Roman Nalewajski
9,5
Książka, zgodnie ze swoim tytułem, jest podręcznikiem do chemii kwantowej, z tą różnicą, że objętościowo, pod względem treści podobnego, klasycznego już podręcznika „Chemia kwantowa” W. Kołosa, napisany jest bardziej pod kątem komunikacyjnej teorii wiązania chemicznego, która jest jego autorską koncepcją i głównie na tych dyferencjach skupię się w tej recenzji.
Oprócz standardowych zagadnień z podstaw chemii kwantowej (postulaty mechaniki kwantowej: kinematyka, dynamika),autor bardziej szczegółowo potraktował modelowe układy mechaniki kwantowej (dzieląc je na: ruch swobodny, modele jednowymiarowe, ruch oscylacyjny i obrotowy). Ponadto zawarł w lekturze, zapoczątkowaną pod koniec życia W. Kołosa, teorię funkcjonału gęstości (𝐷𝐹𝑇),swoją drogą, za której odkrycie w roku 1998 W. Kohn i J. Pople otrzymali nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. Książka kończy się dodatkami uzupełniającymi treść główną i są to: korelacja elektronowa, stany równowagowe w wielkim zespole kanonicznym, energia korelacyjno-wymienna przybliżeń (𝐿𝐷𝐴/𝐿𝑆𝐷𝐴 dla 𝐷𝐹𝑇) oraz przykłady jej potencjałów.
Autor pominął zawarte w w/w książce W. Kołosa takie zagadnienia jak: jony kompleksowe, metoda Hückla (wiązania π-elektronowe) oraz oddziaływania międzycząsteczkowe. W związku z powyższym obydwie książki, poza samymi podstawami chemii kwantowej, całkiem dobrze uzupełniają się, i razem stanowić mogą trzon do nauki tego trudnego, ale niesamowicie ciekawego działu chemii.