Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciekawa książka. Jestem pod wrażeniem ogromnej wiedzy autorki, ale mam wrażenie, że to publikacja z tezą. Peirce chciała za wszelką cenę udowodnić, że Hürrem założyła prawdziwą rodzinę w poligamicznym świecie islamu; że rodzina ta "prywatnie" się kochała, a egzekucja synów Sulejmana to była trudna, ale wyłącznie polityczna decyzja podyktowana troską o dobro dynastii. Moim zdaniem, gdyby braci i ojca łączyła silalna więź, to Sulejman zmieniłby prawo i nie skazał na śmierć Mustafy i Bajazyda. Książka jest również próbą zerwania z wizerunkiem Hürrem-intrygantki. Żona Sulejmana jest tu przedstawiona jako głównie jako filantropkaa. Moim zdaniem jedno nie wyklucza drugiego. Druga sprawa, zgadzam się z innymi komentarzami. Autorka podaje za pewnik niektóre swoje hipotezy i nie prezentuje alternatywnych możliwości. Na przykład to, że Cihangir zmarł na skutek choroby, podczas gdy inna wersja mówi, że popełnił samobójstwo po egzekucji Mustafy. Kolejny minus to fakt, że Peirce często się powtarza. Na plus, jest dość dobrze omówiony wątek korespondencji z Zygmuntem Starym i jego synem.