Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Całkiem sympatyczne historie; bardziej zabawne niż straszne. Teoretycznie są to historie grozy, trochę jakby gotyckie, ale trudno się wystraszyć; bo autorzy idą raczej w kierunku przerysowań i przymrużenia oka do czytelnika, niż subtelnego budowania napięcia. To znaczy opowiadania, chociaz pomysłowe, oprócz jednego -które mi się nie podobało, są za bardzo przeładowane strasznymi elementami już od samego początku. Więc właściwie nie ma tego oczekiwania na to że coś się wydarzy, ale nie wiadomo co, bo wszystko jest prawie oczywiste od samego poczatku. Te opowiadania są jak ładny ornament, nie jak zaskakujące historie; I nie są to "upiorne opowiadania o duchach" - w kazdym razie na pewno nie wszystkie. Raczej niepokojąco pokazują jak różnie ludzie postrzegają rzeczywistość i jak blisko niektórzy są szaleństwa.