Kamil Bałuk Reporter, absolwent MISH UWr. i Polskiej Szkoły Reportażu. Wrocławianin mieszkający w Warszawie. Reportaże publikował m.in. w „Dużym Formacie”, „Przekroju”, "Wysokich Obcasach" oraz w zbiorach książkowych „Grzech jest kobietą” i „Tutaj drzwi trzeba otwierać powoli”. Kilkukrotnie nominowany do Nagrody Newsweeka im. T. Torańskiej w kategorii Młody Talent. Laureat piątej edycji Konkursu Stypendialnego im. R. Kapuścińskiego za projekt zbioru reportaży o współczesnej Holandii, nad którym obecnie pracuje. Autor książki "Wszystkie dzieci Louisa" (wyd. Dowody na Istnienie). Strona www: www.kamilbaluk.pl
📺„Dawno temu w telewizji” to cykl wywiadów z osobami „po drugiej stronie telewizji”, począwszy od reżyserów, scenarzystów, przez aktorów, dziennikarzy telewizyjnych na podcasterach skończywszy.
🧏♂️Kamil Bałuk przeprowadza wywiady z nutką sentymentów, wspominając dawne lata telewizji, okraszając je swoimi przemyśleniami z danego okresu. Z mojej perspektywy jest to o tyle ciekawe, że o niektórych formatach wcześniej nie słyszałem (Piraci, Rower Błażeja). Te programy, na dzisiejsze realia, ciężko by nawet porównać do któregoś z aktualnie prowadzonych audycji.
🫤Mam jednak trochę mieszane uczucia do całości i parę zarzutów. Z mojej perspektywy te krótkie wywiady to swoista laurka dla zaproszonych gosci. Bywają momenty, w których autor odchodzi od słodzenia odbiorcom, albo przynajmniej próbuje, sprowadzić rozmowę na tory bardziej obiektywne. Mimo tego, po przeczytaniu mam wrażenie, że leitmotiv dla całej książki zawiera się w myśli: „dawniej to było, teraz to nie ma”.
👏Wielu interesujących rzeczy, takich jak: sposób kręcenia „Miodowych lat”, realia pracy dziennikarskiej lat dziewięćdziesiątych, sposoby kręcenia seriali i teleturniejów, są przedstawianie przez rozmówców w ciekawy sposób. Często rzucają zupełnie inne światło na niektóre tematy, tłumaczą uchybienia, rzeczywistość. Muszę przyznać, że zaskoczeniem było dla mnie w paru momentach, że początki niektórych wielkich formatów to czysty przypadek. Jednak w wielu sytuacjach telewizja kłamie, szok! (i niedowierzanie) 🤣
🎬 Książkę polecam. Szczególnie po nadrobieniu podcastu o tej samej nazwie. Mimo wszystko ciekawy powrót do przeszłości 😉
Nie znam podcastów które ponoć autor nagrywa więc nie wiedziałem czego się spodziewać. Sama deklaracja, że nie interesują go anegdoty z planu była niepokojąca bo myślę, że na to głównie nastawiali się potencjalni czytelnicy. W zamian dostali informację, że Łepkowska nie miała telewizora, a Zapendowska dokarmiała ulubionego cielaka. Oczywiście wciąż warto to przeczytać jeśli pamięta się emisję opisywanych programów ale można to było zrobić jeszcze lepiej.