Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odpowiedzialność za siebie zaczyna się od uświadomienia sobie faktu, że ja i tylko ja odpowiadam za własne życie; że nikt nie istnieje po to, żeby mi służyć, dbać o mnie lub zaspokajać moje potrzeby; nie jestem panem życia innych ludzi, tylko swojego.

Oto opowieść, którą lubię przytaczać studentom psychologii. W Indiach, kiedy rodzina napotyka problem, nie zasięga porady psychologa (są prawie nieosiągalni). Szuka pomocy miejscowego guru. Mędrzec w jednej z wiosek wielokrotnie pomagał pewnej rodzinie. Któregoś dnia rodzice przyprowadzili do niego dziewięcioletniego syna. Ojciec powiedział: "Mistrzu, nasz syn jest wspaniałym chłopcem i kochamy go bardzo. Ale ma straszny problem, słabość do słodyczy, które psują mu zęby i zdrowie. Próbowaliśmy go przekonać, krzyczeliśmy na niego, błagaliśmy, biliśmy - wszystko na nic. Wciąż pochłania ogromne ilości słodyczy. Czy możesz nam pomóc?". Ku zdziwieniu ojca, guru powiedział: "Odejdźcie i wróćcie za dwa tygodnie". Nikt się nie spiera z guru, więc posłuchali go. Dwa tygodnie później stawili się ponownie i guru powiedział: "Dobrze, możemy się zabrać do pracy". Ojciec zapytał: "Czy mógłbyś nam powiedzieć, dlaczego odesłałeś nas na dwa tygodnie? Nigdy wcześniej tego nie robiłeś". Guru odpowiedział: "Potrzebowałem tych dwóch tygodni, bo sam przez całe życie miałem słabość do słodyczy. Zanim się do tego nie przyznałem przed samym sobą i nie stawiłem temu czoła, nie byłem gotowy, by pomóc waszemu synowi".
Nie wszystkim terapeutom podoba się ta opowieść (s. 79-80).

Jedną z najczęstszych przyczyn frustracji i zmartwień jest wyobrażanie sobie, że pewnego dnia zjawi się zbawca, który rozwiąże problemy i spełni nasze życzenia. To dlatego w mojej pracy zawsze podkreślam, że NIKT SIĘ NIE ZJAWI. Nikt nie przyjdzie, żeby mnie ocalić; nikt nie przyjdzie, żeby uporządkować moje życie; nikt nie przyjdzie, żeby rozwiązać moje problemy. Jeśli sam czegoś nie zrobię, to NIC się nie poprawi.

(...) my strong philosophical inclinations, reinforced by Ayn's beliefs and attitudes, disposed me to think about emotion and motivation in purely cognitive terms – that is, to explain feelings and behaviour primarily in terms of a person's ideas or premises. Understanding a person ultimately meant understanding the conscious or subconcious conclusions he or she had formed about life and human existence. In addition, there was the principle of free will, which Ayn had defined as the freedom to think or not to think – to exercise consciousness or to suspend it.

Świadome życie polega na zwracaniu uwagi na związek pomiędzy wyznawanymi wartościami, celami i dążeniami a codziennym postępowaniem.

Wysoka samoocena poszukuje wyzwań i bodźców w postaci wartościowych oraz ambitnych celów. Ich realizacja ją utrwala. Niska samoocena poszukuje bezpieczeñstwa tego, co znane i mało wymagające. Ograniczanie się do tego powoduje dalsze jej obniżanie.

A man's sexual choice is the result and the sum of his fundamental convictions. Tell me what a man finds sexually attractive and I will tell you his entire philosophy of life. Show me the woman he sleeps with and I will tell you his valuation of himself... He will always be attracted to the woman who reflects his deepest vision of himself, the woman whose surrender permits him to experience – or to fake – a sense of self-esteem. The man who is proudly certain of his own value, will want the highest type of woman he can find, the woman he admires, the strongest, the hardest to conquer – because only the possession of a heroine will give him the sense of an achievement, not the possession of a brainless slut.... There is no conflict between the standards of his mind and the desires of his body... Love is our response to our highest value – and can be nothing else.