Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niesamowita skarbnica wiedzy na temat wierzeń naszych przedchrześcijańskich przodków. Książka, która przy okazji wyjaśnia wiele niejasnych etymologicznie wyrażeń czy określeń, które funkcjonują w naszym języku. Znalazłam w niej m.in. bardzo logiczne wytłumaczenie związku frazeologicznego "babie lato", którego w jakimkolwiek słowniku próżno byłoby szukać. I już śpieszę zaprzeczyć, że nie chodzi tutaj o podobieństwo długich nici do siwych włosów kobiety z przedzą lub do porównywania ciepłych dni jesiennych z późną miłością starszych kobiet, jak głoszą znane teorie. Szyc w swojej książce genezę tego wyrażenia wiąże z jednym z bóstw, ale więcej szczegółów nie zdradzę :)P. Bardzo zdziwiłam się też, gdy odkryłam, jak wielki był panteon słowiański, gdyż powszechnie uważa się, że niewiele o nim wiadomo. Z lingwistycznego punktu widzenia szczególnie spodobał mi się słowiański opis stworzenia świata: „Jessa, "Jessen" lub "Jesse" był najprzedniejszym, jedynym, prawdziwym panem i ojcem słowiańskim, był bogiem bogów. W starym, ogólnym jeszcze języku Słowian "Jessen" znaczy tyle co "jestem" […]. On tedy był istotą, która od wieków na wieki mówi o sobie "jestem", czyli istotą osobistą i siebie samego świadomą. […] Jessa jednem wszechmocnem słowem stworzył świat”. Brzmi znajomo? To dodam, że może być jeszcze ciekawiej, bo znalazłam tutaj też Hama, Torę i (W)odyna. Poza tym warto sprawdzić również, jak na przestrzeni dziejów przerobiono wiele słowiańskich bóstw i pozmieniano im znaczenia, jak to się stało chociażby z Borutą i Sowizdrzałem. Nie będę się już dalej rozpisywać tylko zachęcam do zapoznania się z tą książką, bo naprawdę warto. Choć oczywiście nie ma współczesnego wydania (co przestało mnie już dziwić, bo przy tej tematyce niestety zdarza się często),to w Internecie jest ogólnodostępny skan z 1865 r. (Biblioteka Cyfrowa Lublin),a także wspaniały audiobook, do którego lektor dodał nawet bardzo szczegółowy Spis treści z wykazem omawianych bóstw. Bardzo, bardzo polecam.