Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„ Żołnierze- Polacy niezależnie kto do jakiej grupy należy, idziemy do tego samego celu, jesteśmy synami jednej matki ojczyzny, mamy jednego wroga i z nim w walce życie oddajemy”. .Mamy przed sobą świetnie napisaną biografię jednego z ostatnich „żołnierzy wyklętych” polskiego podziemia niepodległościowego, majora Jana Tabortowskiego ps. „Bruzda”. Postaci zdecydowanie niezwykłej, nietuzinkowej i jak to często bywa w naszej historii niestety tragicznej. Przedwojennego oficera Armii Polskiej, legendarnego okupacyjnego ( i pookupacyjnego) partyzanckiego dowódcę, walczącego zarówno z niemieckim jak i sowieckim okupantem, wybitnego działacza Polskich Sił Zbrojnych, Armii Krajowej, Armii Krajowej Obywateli oraz Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Sławomir Poleszak prezentuje nam jego życie i działalność wojskową poczynając od: lat 1927-1939, kampanii wrześniowej, działalności konspiracyjnej w latach 1940-1944, udziału w operacji „Burza”, opozycji antykomunistycznej w ramach rodzących się struktur AKO w okresie od lutego do września 1945, walkę pod szyldem Zrzeszenia WiN w latach 1945- 1947, amnestię i próbę przystosowania się do normalnego cywilnego życia, po kolejne zajście do podziemia, zakończone tragiczną śmiercią podczas ataku na posterunek MO 23 sierpnia 1954 roku w Przytułach. Autor doskonale charakteryzuje powojenne realia naszego kraju, całość niezwykle skomplikowanej sytuacji politycznej, gospodarczej, społecznej, moralnej i światopoglądowej. Również tego jak przekładało się to na działalność organizacji które nadal tkwiły w konspiracji. Piętnuje obłudę i zakłamanie nowych komunistycznych władz, zupełnie zależnych militarnie i decyzyjnie od ZSRR i nigdy nie mających zamiaru podejmować dialogu z swoimi politycznymi oponentami. Niezwykle ciekawy i pouczający jest dla czytelnika obraz ówczesnego podziemia niepodległościowego, rozdrobnionego, podzielonego ideowo, (nierzadko zwalczającego się wzajemnie),mimo podejmowanych prób nie potrafiącego stworzyć jednolitego frontu, czy choćby ogólnej koncepcji walki ze wspólnym wrogiem, Dotyczy to zwłaszcza Narodowych Sił Zbrojnych i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Poznajemy dokładnie motywy którymi kierował się Jan Tabortowski „ Bruzda” wybierając dalszą walkę zbrojną i pozostanie w lesie, uczestniczymy w akcjach bojowych przeciw UB, KBW, MO, działaczom PPR, ochronie ludności cywilnej i zwykłym codziennym żołnierskim życiu. Obserwujemy osobisty dramat człowieka, jego bliskich, podwładnych oraz ich rodzin, dla których władze nie miały zrozumienia ani litości, oraz czarną propagandową legendę przez dziesięciolecia głoszoną przez historyków i publicystów doby PRL-u, czyniącą z tej postaci: kolaboranta, zdrajcę, bandytę, krwawego herszta i imperialistycznego szpiega. Jego tragedia jest tu odbiciem losu niemal całego pokolenia polskich patriotów ponoszących straszliwą cenę za przynależność do wszelkich antykomunistycznych organizacji: mordowanych w ubeckich katowniach, leśnych ostępach, więzionych, torturowanych, zastraszanych, okradanych w majestacie prawa, zaginionych bez wieści, skazywanych na śmierć i wieloletnie uwięzienie w spreparowanych procesach sadowych. Książka odznacza się prostym zrozumiałym dla wszystkich językiem, jest bardzo dobrze przygotowana merytorycznie, wzbogacona dodatkowo unikalnymi zdjęciami, kopiami dokumentów, rozkazów i relacjami świadków i uczestników wydarzeń tamtego okresu. Z całą pewnością stać się powinna obowiązkowa lekturą dla wszystkich, niezależnie od wieku i politycznych sympatii To lekcja patriotyzmu która przyda się nam wszystkim. 20 sierpnia 2009 roku Prezydent Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie majora Jana Tabortowskiego Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.