Ananirwana

Powiem szczerze, że miałam mieszane uczucia co do tej książki na początku. Gdy przeczytałam opis, gdy główna bohaterka podczas śmierci klinicznej, której doświadczyła przez wypadek samochodowy, objawił się jej św. Piotr przy bramie do Nieba to nie byłam pewna czy podołam tej historii. Jestem wierząca, ale nie tak jak główna bohaterka. Ale przeczytałam ją do końca, bo sama autorka mnie poprosiła, abym dała jej szansę. Abym wgłębiła się w jej historię, która jest też opowieścią opartą na faktach. Po pierwszym delikatnym odrzuceniu było tylko lepiej. :) Zaczęłam "odczuwać" tą książkę, stawiać się na miejscu bohaterki, próbowałam sobie wyobrazić jak ja bym się zachowała w sytuacjach, które jej się przydarzyły. Nie raz płakałam przy jej czytaniu. Np. gdy były opisane poronienia czy strata bliskiej osoby łzy same leciały, a gardło się zaciskało. Ale też był śmiech i radość przy innych sytuacjach. Nie będę Wam dużo pisać o treści książki, bo dużą część macie opisaną w opisie, ale powiem tylko jedno. Wiem, że niektórzy, gdy słyszą, że człowiek wierzy w Boga i w Jego Moc to podchodzą sceptycznie. Ja też tak podchodziłam, ale zmieniło się to, gdy przeczytałam TĄ książkę. Wierzę bohaterce w Jej spotkanie ze św. Piotrem czy każdą pomoc udzieloną Jej przez Pana. To oczywiście nie oznacza, że teraz co niedzielę będę na mszy i będę się modlić przed snem i po przebudzeniu. Ale na kilka rzeczy zmieniło mi się spojrzenie i pozwoliło docenić to co mam. A więc polecam tą książkę każdemu. Wierzącemu czy niewierzącemu. Bo historia nie opowiada o religijnych przeżyciach, ale przede wszystkim o życiu kobiety, która jest silna jak nikt inny i ja osobiście chciałabym taką siłę kiedyś posiadać. Serdecznie polecam. :)