Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę przeczytałam dość szybko, bo po prostu mnie wciągła, pomimo, że jej forma - zbiór esejów nie kojarzy mi się z książkami, które nie dają spać, wołając o przeczytanie jeszcze jednej strony;) w moim wypadku jednak tak było. Głównym tematem jest cielesność i polityka. Wybór tematów i łączenie różnych wątków oraz wskazywanie pomiędzy nimi zależności, w mojej ocenie wirtuozeria. Światopoglądowo książka o wolności jako nadrzędnej wartości. Dla tych którzy uwielbiają piosenkę "Running Up That Hill" Kate Bush, po tym jak spopularyzował ja pewien serial, książka może być powodem by sięgnąć po kolejne utwory z tej płyty. Dużo mamy tu też interesujących wątków dotyczących artystów, ich dochodzenia do środków wyrazów. Ciekawi mnie jak odbiorą tą pozycję osoby o bardziej konserwatywnych poglądach.

Książkę przeczytałam dość szybko, bo po prostu mnie wciągła, pomimo, że jej forma - zbiór esejów nie kojarzy mi się z książkami, które nie dają spać, wołając o przeczytanie jeszcze jednej strony;) w moim wypadku jednak tak było. Głównym tematem jest cielesność i polityka. Wybór tematów i łączenie różnych wątków oraz wskazywanie pomiędzy nimi zależności, w mojej ocenie...

Oto książka która jest jak komponowanie obrazu. Delikatne kolory zdarzeń, różnorodne pociągnięcia pędzla tworzą całość niczym pajęcza sieć. Jest to obraz wyjątkowy, gdyż posiada czwarty wymiar - czas, będący tu niemal jednym z bohaterów. Autor zagina, tasuje, odmienia wydawało by się prostą linie czasu.
Jestem urzeczona tą książką, choć przeczytanie jej wymagało wysiłku. Trzeba dobrze zapamiętywać poprzednie zdarzenia, imiona bohaterów, szczegóły - inaczej wszystko traci sens. Z drugiej strony przeniknięcie przez świat tej książki pozwala na prawdziwe poznanie miejsc i bohaterów, tak jakby byli naszymi znajomymi.
Być może sposób w jaki Llosa napisał tą książkę jest bliższy, rejestrowaniu przez nas rzeczywistości niż konwencjonalne metody prowadzenia opowiadań z jednością miejsca, akcji lub czasu?

Oto książka która jest jak komponowanie obrazu. Delikatne kolory zdarzeń, różnorodne pociągnięcia pędzla tworzą całość niczym pajęcza sieć. Jest to obraz wyjątkowy, gdyż posiada czwarty wymiar - czas, będący tu niemal jednym z bohaterów. Autor zagina, tasuje, odmienia wydawało by się prostą linie czasu.
Jestem urzeczona tą książką, choć przeczytanie jej wymagało wysiłku....

Dla mnie głównymi bohaterem tej książki nie jest wcale rodzina Pargiterów jak sugeruje opis, ale właśnie tytułowe Lata. To właśnie je możemy obserwować poprzez piętno, jakie odciskają na ludziach, ich myślach i wyborach.
W książce widać niezwykle wyraźnie upływ czasu, z każdym rozdziałem niemal słychać tykanie zegara - przemijanie. Ale nie jest to książka tylko o tym, co już nie wróci, ale również o tym, co nadchodzi w zamian.
Brawa dla Virginii za tą genialną umiejętność wnikania głęboko w ludzkie myśli, uczucia i świadomość. Dzięki temu czytając tą książkę czuje się, że bohaterowie są bardzo blisko - można ich niemal wyczuć palcami pod powierzchnią stron powieści ;).

Dla mnie głównymi bohaterem tej książki nie jest wcale rodzina Pargiterów jak sugeruje opis, ale właśnie tytułowe Lata. To właśnie je możemy obserwować poprzez piętno, jakie odciskają na ludziach, ich myślach i wyborach.
W książce widać niezwykle wyraźnie upływ czasu, z każdym rozdziałem niemal słychać tykanie zegara - przemijanie. Ale nie jest to książka tylko o tym, co...