Najnowsze artykuły
Artykuły„Lata beztroski” – początek sagi o rodzinie Cazaletów, która wciągnie was jak serial „Downton Abbey”
2
ArtykułyW dobrym true crime czytelnik sam ma wyrobić sobie zdanie – twierdzi John Glatt
6
ArtykułyMiliony dla spółki Olgi Tokarczuk. Chodzi o technologię do tworzenia gier
30
ArtykułyKto zdobędzie literackiego Nobla 2024? Wytypuj i wygraj książki!
59
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2022
2020
2020
2018
2018
2018
2017
2017
2017
2017
2017
2016
2016
2016
2014
Nowa Fantastyka 452 (05/2020) John Crowley 
Numer słaby, tematy z okładki nieciekawe, tekst o morowych demonach - mdły (żeby nie powiedzieć "bez sensu"). Z opowiadań najlepsza, moim zdaniem, "Interwencja" resztę natychmiast zapomniałem, nie dotrwały nawet do następnego dnia. Np. "Rostrum" było tak proście przewidywalne... Może nie trafia do mnie taki cyberpunk, albo opowiadania były liche. Jak zwykle korekta śpi, zwłaszcza denerwuje literówka w pierwszym zdaniu jednego z polskich opowiadań. Jedyny ciekawszy tekst był w rubryce LAMUS na temat historii kina SF. Felieton R.K. wyjątkowo inteligentnie napisany.
Nowa Fantastyka 452 (05/2020) John Crowley
Tym razem publicystyka cieszy bardziej od opowiadań numeru. Przede wszystkim z powodu zauważenia mojego ulubionego artysty-malarza ostatnich lat, czyli Simona Stålenhaga. Trochę to trwało, ale „NF” w końcu zwróciła uwagę na uniwersum Pętli, które stworzył ten Szwed. Do tego dochodzi wywiad z jednym z najciekawszych francuskich reżyserów kina fantastycznego, czyli Jean-Pierre Jeunetem. Cieszy również zwiększenie objętości co niektórych recenzji, z których można w końcu dowiedzieć się nieco więcej o danym tytule, niż tylko absolutne podstawy.
Opowiadania nie porwały tym razem szczególnie. Z dwoma wyjątkami. „Kinoteart PRZYJAŹŃ” Michała Gołkowskiego to tekst z pogranicza fantastyki (a nawet spoza tego obszaru) – ale to całkiem porządne, klimatyczne opowiadanie. Osobiście ujęła mnie jednak „Interwencja” Kelly Robson. To chyba pierwsze opowiadanie o zawodzie przedszkolanki i wychowawczyni w kosmosie, jakie dane mi było przeczytać.
