Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewielka książeczka, raz tylko wydana po polsku i, jak się miałam okazję przekonać, arcytrudna do zdobycia. I wcale się nie dziwię, bo to po prostu rarytas. Zaprzyjaźniony lekarz-praktyk polecił mi ją jako jedną z niewielu pozycji traktujących także o czysto ludzkiej stronie relacji z pacjentem. Jak niestety wiadomo, jest to coraz bardziej zaogniony problem w czasach, gdy procedura wypiera wszelki ludzki odruch i staje się przyczyną frustracji nie tylko pacjentów, ale coraz częściej i lekarzy. "Lekarza doskonałego" przeczytałam jednym tchem - podziwiając wspaniałą umiejętność trafiania w sedno i nazywania rzeczy po imieniu. A także głęboko humanistyczne, pełne odpowiedzialności i współczucia podejście do chorych. Przejrzałam się także w tej książeczce jak w lustrze, z zawstydzeniem odkrywając własne błędy i żywione bardzo często, a zupełnie nieuzasadnione oczekiwanie, że lekarz będzie zainteresowany moim zdrowiem bardziej niż ja sama. Podsumowując: można tylko żałować, że nie jest to wznawiane i propagowane wśród lekarzy i studentów medycyny. Muszę tu wszakże dodać jeszcze jedno, zgoła sensacyjne odkrycie: że lekarz też człowiek. :-)