Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Tablica” (łac. Pinax lub Tabula) to krótki dialog filozoficzny poruszający kwestie etyczne. Jego autorstwo zostało przez tradycję przypisane Kebesowi z Teb (ok. 430 – 350 p.n.e.),filozofowi współczesnemu Sokratesowi i Platonowi. Dziś jednak większość badaczy filozofii i kultury starogreckiej uważa, że autorstwo przypisane Kebesowi jest wątpliwe i przypuszcza się, że utwór powstał później, w czasach rzymskich, i nie wiadomo kto jest jego autorem. Zawiązanie akcji utworu jest następujące: Bliżej nieokreśleni przybysze (nietutejsi) wchodzą (nie wiadomo ilu ich jest ani jak się nazywają) do świątyni Kronosa (w Atenach lub Tebach, bo miejsce akcji też jest niejasne) i rozglądają się, podziwiając jej zawartość. Dłuższą chwilę poświęcają na przypatrywanie się tablicy, na której znajduje się tajemniczy obraz. Nie potrafią zrozumieć znaczenia tego, co jest przedstawione na obrazie, który wzbudził ich ciekawość. Widząc ich zadumę, podchodzi do nich starzec (tubylec),który zna historię oraz znaczenie obrazu i mówi, że może je im wyjawić. Ostrzega jednak najpierw, że jeśli nie zrozumieją jego wyjaśnień tak, jak należy je rozumieć, może ich spotkać w życiu nieszczęście. Czytelnik wraz ze zwiedzającymi poznaje znaczenie obrazu, które okazuje się zawierać Całą-Prawdę-O-Życiu. Historyjka jest dość prosta i przypomina przypowieść – jej celem jest ukazanie uniwersalnych prawd (pochodzących wręcz od mędrców, a przynajmniej mędrca, który rzekomo podarował świątyni ten obraz). Można postawić ją na jednej półce z bajkami Ezopa, z tą różnicą, że „Tablica” jest jednak filozoficzna. Jak na dłoni widać tutaj wpływy sokratejsko-platońskie (platońskie nawet bardziej),wręcz w takim duchu pisany jest ten dialog i bardzo zbliżona jest jego wymowa. Dlatego rzeczywiście wątpliwe jest, aby powstał przed śmiercią Platona; być może powstał niedługo później inwencją któregoś platończyka?