Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Everest. Na pewną śmierć” to studium przypadku człowieka, który potrzebował celu i pasji w życiu, ale niefortunnie ożenił się z Grażyną, która nieustannie miała o to do niego pretensje. Książka bowiem owszem, opowiada historię tragicznego zdobywania ośmiotysięcznika, wskutek którego bohater stracił z powodu odmrożenia obie dłonie, ale jest także silnie nakierowana na przedstawienie punktu widzenia jego żony i ich kryzysu małżeńskiego. Czytelnik może się tu zapoznać z historią wyprawy na Everest, poznać losy życia Weathersa i jego małżonki, przeczytać historię rozwoju jego zainteresowania wspinaczką wysokogórską. Weathers borykał się w swym życiu z depresją, na którą skutecznym remedium okazał się ten ekstremalny sport – jak sam przyznał, ta pasja dosłownie uratowała mu życie. Niestety w międzyczasie, być może z powodu zbyt małej stanowczości i zbyt dużej naiwności, dał się zmusić do poślubienia Grażyny, która po jakimś czasie bez jego świadomej zgody zaszła z nim w ciążę. Książka, jak mam wrażenie, skupiona jest na nakierowaniu winy na Weathersa, który po dramacie przeżytym na Evereście w końcu postanowił ją odkupić i stać się przykładnym mężem i ojcem. Wcześniej bowiem zaniedbywał rodzinę, pochłonięty samorealizacją. Moim zdaniem lepiej by mu było w życiu, gdyby po prostu Grażyna nie uparła się, żeby za niego wyjść. Tekst pochodzi z 2000 roku, kiedy, jak sądzę, wiedza o depresji nie była zbyt powszechna, niemniej i tak aż mi się nóż w kieszeni otwierał, kiedy Grażyna twierdziła, że „osoby w depresji atakują najbliższych”, mianowicie jej mąż „zaatakował” ją kiedyś tym, że kupił sobie motor, którego to zakupu ona nie pochwalała. Żona Weathersa ewidentnie nie ma własnych zainteresowań, jest typową gospodynią domową, której cały świat kręci się wokół dzieci, wypieków, roślin doniczkowych i ploteczek z innymi, równie ograniczonymi, kobietami. Stąd jej wieczne pretensje o to, że mąż, zamiast siedzieć z nią w domu, chce przeżywać przygody i podejmować ryzyko. Weathers sam zresztą stwierdził, że kiedy wracał ze swych podróży do domu, jego depresja znacząco się nasilała. Dzięki lekturze „Everestu” poznałam trochę ciekawostek o wspinaczce, głównie jednak był to dla mnie smutny przykład tego, jak małżeństwo niekiedy niszczy człowiekowi życie.