Najnowsze artykuły
- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
- Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz1
- ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński13
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Danuta Pasieka
4
7,9/10
Pisze książki: poezja
Danuta Pasieka – pisze od kilku lat. Jest to jej drugi tomik wierszy. Zadebiutowała tomikiem „Wszystko jest możliwe”- wydanym przez Warszawska Firmę Wydawniczą. Publikuje również na portalach internetowych, ostatnio na portalu E-Sztuka.
7,9/10średnia ocena książek autora
4 przeczytało książki autora
6 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Piszą mnie wiersze Danuta Pasieka
8,5
Wiersze tworzy się w przypływie emocji, w ferworze nastojów, bo właśnie wtedy najlepiej oddaje się ich barwę a nawet linię melodyczną. Nie od dzisiaj wszak wiadomo, że poezja ma swój kolor, kształt, zapach, dźwięk. Jest tym, co nam w sercu i na duszy poecie w danym momencie gra. Ale, poezja to gatunek niszowy, po który rzadko sięgają młodzi, a starsi jeśli już, to z tęsknoty za tym wszak, co kiedyś było. Recept na wiersze dobre nie ma. Nie ma też zasad co do ich tworzenia. Poezja jest po prostu wyrazem naszej wrażliwości.
Tomik „Piszą mnie wiersze” Danuty Pasieki jest bardzo osobisty w swej wymowie. Poetka śmiało określa w nim swoje życiowe poglądy, spostrzeżenia, wyrażenia. Wspaniale odwzorowuje otaczającą ją rzeczywistość, ale konfrontując ją ze swoimi znaczeniami: „piszą mnie wiersze// może niedoskonale/ ale nie są przecież szymborskie/ ani lipskie// jak mnie widzą tak piszą.”
Wiersze te potrafią zauroczyć czytelnika swoją prostotą i ascetyczną wymową, nie tylko w formach lapidarnych dogłębnie poruszających strunami serca, ale nade wszystko mądrością zapisanych słów.
„Piszą mnie wiersze” Danuty Pasieki to poezja pełna tęsknoty za czymś co już minęło, ale nie użalania się nad sobą. Poetka daje nam w swoich wierszach wiele ze swojego indywidualizmu, swoich życiowych mądrości, dojrzałości, przemian. To poezja, która zmusza do głębokich refleksji, a nawet przewartościowania swoich priorytetów. Buduje więź z czytelnikiem poprzez swoją prostotę, ale niezwykłą erudycję, liryzm, nutę nostalgii. Odpowiedni dla każdego czytelnika dorosłego. Czy warto gonić swoje życie? Zapewniam, że warto częściej odpoczywać, by potem nie żałować.
Całość na:
http://nietypowerecenzje.blogspot.com/2017/03/pisza-mnie-wiersze-danuta-pasieka.html
Czy my się znamy? Danuta Pasieka
6,5
***
co jakiś czas
życie bierze mnie za rękę
prowadzi na skraj przepaści
i mówi
patrz
i choć zapewnia że nie puści
oszukuję
przymykam oczy
ale zawsze zostaje pod powieką
jakiś ślad
Bardzo lubię tę poetycką podróż, w jaką zabiera mnie po raz drugi Pani Danuta Pasieka. Lubię poezję, która zmusza mnie do głębszej refleksji, taką, przy której moje myśli wędrują po duszy, sercu, zakręcając w rewiry tajemnic i życiowych mądrości. Taka jest bez wątpienia poezja Pani Danuty. Poetka posługuje się prostym poetyckim środkiem, nieskomplikowanym słownictwem, ale budując metaforę i morał sugestywnych aspektów, skupiając naszą uwagę na ważności i emocjonalnej wrażliwości. Drugie spotkanie z poezją Pani Pasieki uważam za absolutnie udane i polecam każdemu, kto ma ochotę na poezję wyjątkową i wysublimowaną.
Wiersz otwierający tomik ściśle odnosi się do jego tytułu. Pośród milionów twarzy codziennie mijanych na ulicy, jest ta jedna, którą gdzieś wcześniej już mijaliśmy, znamy, zetknęliśmy się z jej emocjami - „że gdzieś w jakimś biegu/ otarliśmy się krztyną emocji”.
Wiersze poetki zwracają się ku czasowi, mijającemu niespostrzeżenie jak woda przez palce. Poetka trafnie ujmuje spostrzeżenia i łączy je z właściwymi obrazami. A porusza bardzo ludzkie uczucia. Pisze o upływającym czasie, marzeniach, szczęściu „... ukryło się w nieszczęściu”, trudach ludzkiego bytu, ulotności chwil, wyłanianych z czeluści pamięci obrazów z przeszłości budzącego wspomnienia dzieciństwa, zwykłych radościach. Niektóre z nich przypominają swoisty rozrachunek z życiem, jakby autorka rozprawiała się ze współczesnym pędzącym życiem, podsycanym przez chaos, bezgraniczny pęd, w którym się zatracamy, rozpychamy łokciami.
Poetka zwraca też uwagę na wciąż zachodzące zmiany na świecie. Często przemyca w nich swoje spostrzeżenia, punktując odniesienia do powtarzających się pewnych schematów. Co jakiś czas powracających jak bumerang. Mimo wszystko, autorka tworzy z nich mozaikę swoich obrazów. Pisze o swoich doświadczeniach, przeżyciach i kształtuje z nich siebie, swoje życie.
„Czy my się znamy?” to poezja pozbawiona powierzchowności. Poetka ma odwagę pisać o cząstce samej siebie, o swoich niedoskonałościach, myślach i marzeniach, tym samym tworzą coś w rodzaju wstępu do tego, by poznać się z czytelnikiem i zachęcić do wspólnej konwersacji, kontemplacji. Dla mnie, sposób na wyciszenie i głęboką refleksję.
Polecam!
http://nietypowerecenzje.blogspot.com/2017/09/czy-my-sie-znamy-danuta-pasieka.html