Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Monografia składa się z dwóch części - pierwsza zawiera spostrzeżenia na temat literatury przedmiotu i metodologii badań nad historią ciała. W drugiej autorka, na podstawie XVIII-wiecznych dzienników niemieckiego lekarza, próbuje określić, jak kobiety w epoce nowożytnej postrzegały swoją cielesność. Wbrew pozorom nie jest to książka o historii medycyny. Polecam osobom zainteresowanym bliżej antropologią i psychologią historyczną, szukającym w historii czegoś więcej niż tylko informacji o wydarzeniach. Książka jest nie tylko próbą mikrohistorycznej analizy, ale również charakterystyką całego nurtu badań nad doświadczeniem ciała na przestrzeni dziejów.