Tomasz Kryszczyński

Tajlandia kojarzy się zwykle ze zjawiskowymi krajobrazami, pięknymi białymi plażami i wyśmienitą tajską kuchnią, najsłynniejszym pływającym targiem, romantycznymi ruinami Ayutthaya i Bangkokiem. Bardziej wtajemniczeni kojarzą jeszcze Tajlandię z … prostytucją, lub – niejako dla przeciwwagi - z buddyjskimi klasztorami, ale ich zwiedzanie już rzadko bywa elementem turystycznej wyprawy. Są jednak osoby, które nie traktują Tajlandii w kategoriach podróży, a raczej drogi. Drogi ku poznaniu, ku rozwojowi, drogi w głąb siebie. Do taki osób należy Tomasz Kryszczyński, który w swojej książce pt. „Wgląd. Buddyzm. Tajlandia. Ludzie”, zawarł niezwykle osobistą wyprawę, a także fragmenty codzienności, prozy życia w buddyjskich klasztorach w Tajlandii. To jednak nie tylko książka adresowana do osób zainteresowanych buddyzmem, ale również samorozwojem. A także do wielbicieli pięknych słów i pięknych ilustracji, pozwalających poczuć atmosferę klasztorów i lepiej poznać kulturę kraju. Autor dzieli się z nami doświadczeniami z pobytu w siedmiu takich buddyjskich klasztorach, szczegółami związanymi z zatrzymaniem się tam, z codziennym funkcjonowaniem, ale też z ludźmi napotkanymi na drodze. Kryszczyński dzieli się z nami informacjami związanymi z tradycjami Tajlandii, z religią, ale również patrzy na to, jak kraj funkcjonuje w obecnej rzeczywistości, jaki jest rozdźwięk pomiędzy przeszłością, a teraźniejszością. Jak sam autor przyznaje, ma nadzieje, że jego książka „pomoże lepiej zrozumieć Tajlandię i jej religię, buddyzm, a wszystkim, tym, którzy chcą samodzielnie doświadczyć życia w klasztorach, ułatwi dotarcie do nich”. Zawarte w książce treści to również próba wytłumaczenia zasad świętego życia Tajów. Dla lepszego zrozumienia zawartych w książce treści, autor załączył również słownik charakterystycznych dla buddyzmu terminów, zaś na końcu każdego z rozdziałów znajdziemy informacje praktyczne dla tych czytelników, którzy osobiście chcą wybrać się do danego klasztoru. Mimo tych wszystkich informacji, nie jest to jednak ani książka podróżnicza ani typowy przewodnik. To raczej nasycona filozofią, religią i zgłębianiem życia pozycja, która pozwala obrać nową drogę lub też upewnia nas, że zmierzamy w dobrym kierunku. Pozwala zatopić się w codzienności, zyskać wgląd w siebie, ale tez poszerzyć horyzonty. Wraz z autorem wędrujemy do Międzynarodowego Klasztoru Leśnego, do którego najlepiej trafić mając już doświadczenie związane z praktyką buddyjską, do Thamkrabok, przygarniającego narkomanów i alkoholików i oferującego im specjalny program adresowany do osób uzależnionych. Zatrzymamy się również w Ogrodzie Wyzwolenia, klasztorze doskonale znanym z organizacji odosobnień medytacyjnych, a także w Wat Po, znajdującym się w samym Bangkoku, w którym można nauczyć się nawet masażu. W Wat Phra Dhammakaya możemy po miesięcznym kursie zostać nawet mnichem, a za darmo zatrzymamy się w pobliżu Świątyni Tygrysów, w Daen Mahmongkol International Meditation Centre, choć samemu autorowi nie udało się tu zamieszkać. Przystankiem, a być może celem naszej drogi będzie Wat Kow Tahm, w którym podkreśla się „wagę praktyki współczucia i miłującej dobroci”. Być może nie we wszystkich opisach miejsc zatopimy się w równym stopniu, być może jedne przekonają nas bardziej niż inne, wszystko to jednak składa się na wyjątkową, duchową podróż, z której nie chce się wracać. A wręcz wracać nie musimy, bowiem pozostajemy w pełnym w niej zanurzeniu.