Musimy przyznać, że mieliśmy z wyłonieniem laureatów twardy orzech do zgryzienia. Ale ostatecznie, po długich kłótniach zdecydowaliśmy się przyznać nagrody:
Maciejowi
Tomaszowi
Karolinie

Laureatom naszego konkursu gratulujemy - skontaktujemy się z Wami przez wiadomość w serwisie.

A na tegorocznego laureata literackiego Nobla chyba przyjdzie nam jeszcze tydzień poczekać.

Musimy przyznać, że mieliśmy z wyłonieniem laureatów twardy orzech do zgryzienia. Ale ostatecznie, po długich kłótniach zdecydowaliśmy się przyznać nagrody:
Maciejowi
Tomaszowi
Karolinie

Laureatom naszego konkursu gratulujemy - skontaktujemy się z Wami przez wiadomość w serwisie.

A na tegorocznego laureata literackiego Nobla chyba przyjdzie nam jeszcze tydzień poczekać.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Za bohaterów naznaczonych pochodzeniem, rzuconych w wir burzliwej historii Ameryki Północnej XX wieku, za wkład w rewolucję seksualną.

Za bohaterów naznaczonych pochodzeniem, rzuconych w wir burzliwej historii Ameryki Północnej XX wieku, za wkład w rewolucję seksualną.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Bez Philipa Rotha uhonorowanego prestiżową Nagrodą Nobla czuję się jak Konające Zwierzę. Choć świat przedstawiony w jego utworach to nie Amerykańska sielanka, lecz krwawa Nemezis, jego specyficzne wyrafinowane poczucie humoru pozwala zaakceptować bezsensy i szaleństwa rzeczywistości. Wzburzenie budzi analizowany przez niego Kompleks Portnoya, bo z czasem wszystko staje się Spiskiem przeciw Ameryce gdy pozbawia nas złudzeń co do kondycji amerykańskiej rodziny, moralności polityków czy życia intelektualistów.

Cenię Rotha za wnikliwy zmysł obserwatorski, konstrukcje i dekonstrukcje żydowskości, postulowanie Wyzwolenia Zuckermana, archetypicznego bohatera, z Upokorzenia, że Wyszłam za Komunistę. Niech nam żyje jak najdłużej.

Bez Philipa Rotha uhonorowanego prestiżową Nagrodą Nobla czuję się jak Konające Zwierzę. Choć świat przedstawiony w jego utworach to nie Amerykańska sielanka, lecz krwawa Nemezis, jego specyficzne wyrafinowane poczucie humoru pozwala zaakceptować bezsensy i szaleństwa rzeczywistości. Wzburzenie budzi analizowany przez niego Kompleks Portnoya, bo z czasem wszystko staje się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Franz Kafka odsłonił przed czytelnikami ciemne zakamarki ludzkiej duszy, Albert Camus uczył, jak je okiełznać, a Roth - jak się z nich śmiać. Bo przecież każdy z nas staje się od czasu do czasu Alexem Portnoy'em, rozdartym między żądzą a powinnością. Obserwując tragikomiczne miotanie się bohatera, jego próby wpasowania się do otoczenia, nabieramy dystansu do własnych problemów. Każdy z nas jest żydowskim nastolatkiem. Od czasu do czasu.

Franz Kafka odsłonił przed czytelnikami ciemne zakamarki ludzkiej duszy, Albert Camus uczył, jak je okiełznać, a Roth - jak się z nich śmiać. Bo przecież każdy z nas staje się od czasu do czasu Alexem Portnoy'em, rozdartym między żądzą a powinnością. Obserwując tragikomiczne miotanie się bohatera, jego próby wpasowania się do otoczenia, nabieramy dystansu do własnych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Za tworzenie wyjątkowych opowieści o ludziach utkwionych w precyzyjnie naszkicowanym obrazie współczesnego społeczeństwa. Za kreowanie rzeczywistości poprzez trzeźwe spojrzenie na świat, które filtruje obraz poprzez swą inteligencję, wrażliwość i umiejętność opowiadania o świecie, w którym tradycja idzie w parze z nowoczesnością. Wreszcie, za okazywanie najgłębszych oznak humanizmu, dzięki opowiadaniu o człowieku jako istocie zdolnej do miłości i cierpienia.

Za tworzenie wyjątkowych opowieści o ludziach utkwionych w precyzyjnie naszkicowanym obrazie współczesnego społeczeństwa. Za kreowanie rzeczywistości poprzez trzeźwe spojrzenie na świat, które filtruje obraz poprzez swą inteligencję, wrażliwość i umiejętność opowiadania o świecie, w którym tradycja idzie w parze z nowoczesnością. Wreszcie, za okazywanie najgłębszych oznak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Prawdopodobnie każdy aktor oczami wyobraźni odbierał Oskara (i to nawet niejednokrotnie). Tak samo, jak każdy pisarz marzy o Noblu. Marzenia dodają nam energii, kiedy wszystko wygląda beznadziejnie, kiedy nie mamy już z sił, albo po prostu przestajemy wierzyć w siebie. Za to kiedy wreszcie się spełnią, przez jedną magiczną chwilę czujemy się nieśmiertelnie szczęśliwi i niesamowicie silni. Philip Roth nie jest typem autora, który rozpaczliwie potrzebuje zapewnień czytelników o tym, że pisze dobre książki. Bo i tak wszyscy go kochają i szanują- i czytelnicy, i krytycy. Stworzył tak wiele pięknych i mądrych dzieł, że pozycje pisarza przez duże "P" ma ugruntowaną na zawsze. Ale wierzę, że w głębi serca byłoby mu po prostu pieruńsko miło odebrać nagrodę Nobla. Wierzę, że wzbudziło to by w nim wiele miłych i ciepłych uczuć, uruchomiło trybiki duszy, o których tylko on ma pojęcie. W tym wieku ludzie nie uganiają się za pieniędzmi i sławą, w tym wieku ludzie śpieszą się by czuć. Uważam, że Philip Roth zasłużył sobie na te wszystkie uczucia związanie z otrzymaniem literackiego Nobla.

Prawdopodobnie każdy aktor oczami wyobraźni odbierał Oskara (i to nawet niejednokrotnie). Tak samo, jak każdy pisarz marzy o Noblu. Marzenia dodają nam energii, kiedy wszystko wygląda beznadziejnie, kiedy nie mamy już z sił, albo po prostu przestajemy wierzyć w siebie. Za to kiedy wreszcie się spełnią, przez jedną magiczną chwilę czujemy się nieśmiertelnie szczęśliwi i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Problem z literackim etykietkowaniem Rotha, jak w przypadku większości pisarzy wychodzących w polu wyobraźni poza standardy swoich czasów, jest aż nazbyt oczywisty. Roth jest literacko niedefiniowalny.
Przede wszytskim - Roth jest nie tyle pisarzem, co rzeźbiarzem Człowieka - tworzącego w swoich postaciach formy dla wypełnienia szkieletu materią człowieczeństwa. Roth snuje opowieści nie o człowieku, a o człowieczeństwie. Jest tragikomicznym rzeźbiarzem całej serii mikrokosmosów.
Pierwsza warstwa kunsztu Rotha to bohaterowie. To, co przede wszystkim urzeka to budowanie postaci w kategoriach dialektycznych ze światem, których są otoczeni: postacie Rotha są antytezą czasoprzestrzeni w których żyją - czy to poprzez uderzający kontrast naiwnych ideałów, które postrzegane są przez "Ogół" jako anty-społeczne ("Wyszłam za komunistę"), czy to poprzez wybór drogi odwrotnej do utartych norm i ideałów "Ogólno"-społecznych ("Ludzka skaza"), czy poprzez maniakalną ucieczkę od wszelkich objawów odmienności społecznej ("Kompleks Portnoya").
Kunszt numer dwa: portret Ameryk Roth. Roth, w swoich "amerykach" literackich, które stanowią siłę dośrodkową każdej powieści, mierzy się z czymś więcej niż tylko z architekturą społeczno-polityczną kilku ostatnich pokoleń Stanów Zjednoczonych - metafora Ameryki jest tutaj metaforą kondycji ludzkiej, kondycji człowieka dualistycznego i wewnętrznie sprzecznego - silnego i słabego zaraz wobec enigmatycznej kategorii "Społeczeństwa", wydrążonego przez liberalny indywidualizm człowieka poszukującego, dość banalnie, swojego miejsca na świecie. Piękno opowieści Rotha tkwi w tym, że nic nie jest banalne, oczywiste, dopowiedziane. Kładąc nacisk na rolę "Społeczeństwa" w kształtowaniu jednostki Roth burzy wszelki ład jednostkowego wszechświata - od demitologizacji rodziny jako podstawowej komórki społecznej (świetnie nakreślone w "Ludzkiej skazie" odchodzenie od dzieci na rzecz "Życia"), po wspólnotę grup kulturowych (problem "żydowskości" Portnoya, wspólnotę grup społecznych, wspólnoty pracownicze, religijne, światopoglądowe.
Człowiek, który dąży do bycia niczym więcej a samotną wyspą, zostaje podarty przez Społeczeństwo.

I w tym tkwi geniusz Rotha, we wrażliwym balansowaniu między jednostką, społeczeństwem a czasoprzestrzenią.

Problem z literackim etykietkowaniem Rotha, jak w przypadku większości pisarzy wychodzących w polu wyobraźni poza standardy swoich czasów, jest aż nazbyt oczywisty. Roth jest literacko niedefiniowalny.
Przede wszytskim - Roth jest nie tyle pisarzem, co rzeźbiarzem Człowieka - tworzącego w swoich postaciach formy dla wypełnienia szkieletu materią człowieczeństwa. Roth snuje...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej