Koncert nieskończoności

Przeczytana ponad 20 lat temu. Wspominam ją z bardzo pozytywnie

Przeczytana ponad 20 lat temu. Wspominam ją z bardzo pozytywnie

Pierwszy raz czytałem "Koncert nieskończoności" jakieś 20 lat temu. Nie wciąga od pierwszych stron, ale po przebrnięciu przez nudnawy początek trudno się oderwać, mimo że akcja nie pędzi jak szalona. Kontynuacja niestety już słabsza.

Pierwszy raz czytałem "Koncert nieskończoności" jakieś 20 lat temu. Nie wciąga od pierwszych stron, ale po przebrnięciu przez nudnawy początek trudno się oderwać, mimo że akcja nie pędzi jak szalona. Kontynuacja niestety już słabsza.

Niebagatelna i tajemnicza historia, która rozwija się wraz z kolejnymi stronami.
Kilka razy zatrzymywałem się nad tekstem, ale nie dlatego że mnie zmęczył, tylko żeby przemyśleć pomysły i spojrzenie na kreowany w książce świat.
Naprawdę nieźle spędzony czas.

Niebagatelna i tajemnicza historia, która rozwija się wraz z kolejnymi stronami.
Kilka razy zatrzymywałem się nad tekstem, ale nie dlatego że mnie zmęczył, tylko żeby przemyśleć pomysły i spojrzenie na kreowany w książce świat.
Naprawdę nieźle spędzony czas.

Im bardziej dziwna tym bardziej fantasy? Wiem, że w gatunku można zmieścić wszystko. Dla mnie jednak od początku ta pozycja była odbierana jako dziwna na siłę i tak pozostało do końca. Żadnej itresującej myśli przewodniej nie jestem w stanie dostrzec.

Im bardziej dziwna tym bardziej fantasy? Wiem, że w gatunku można zmieścić wszystko. Dla mnie jednak od początku ta pozycja była odbierana jako dziwna na siłę i tak pozostało do końca. Żadnej itresującej myśli przewodniej nie jestem w stanie dostrzec.

Książkę znam od lat w mojej bibliotece jest od 93 roku i niezmiennie fascynuje mnie podczas czytania. Jedna z moich ukochanych, najlepsza, mój numer 1

Książkę znam od lat w mojej bibliotece jest od 93 roku i niezmiennie fascynuje mnie podczas czytania. Jedna z moich ukochanych, najlepsza, mój numer 1

Powieść, od której zaczęła się moja przygoda z fantasy i uwielbienie tego gatunku.
Czytając ją jako nastolatka zachłysnęłam się alternatywną rzeczywistością przeniosłam w ten zupełnie inny świat.
Teraz kiedy wróciłam do niej kilkanaście lat później nadal zachwyca mnie formą, jednak nie przekonuje jak kiedyś.
Jednak bardzo polecam młodszym czytelnikom, ponieważ nie jest to pospolita powieść fantastyczna pisana elfami, ogniem i mieczem.

Powieść, od której zaczęła się moja przygoda z fantasy i uwielbienie tego gatunku.
Czytając ją jako nastolatka zachłysnęłam się alternatywną rzeczywistością przeniosłam w ten zupełnie inny świat.
Teraz kiedy wróciłam do niej kilkanaście lat później nadal zachwyca mnie formą, jednak nie przekonuje jak kiedyś.
Jednak bardzo polecam młodszym czytelnikom, ponieważ nie jest to...

CZytałam ją jako dziecko. Teraz przypadkiem trafiłam na nią podwójnie, o dziwo sam tytuł nic mi nie mówił, ale okładka przywołał luźne wspomnienie. Głównie pochlebne.
O jakości książki świadczy to czy pozostaje po latach w pamięci- ta w mojej pozostała więc zaliczam ją do dobrych. Jest to nie tuzinkowa realistyczna obdarta z cukierkowatej magi ksiązka fantasy. Nie spotakacie tu elfich wróżek czy matek chrzestnych- najwyżej żądnych magicznej potęgi czarodziejów, czy z kompleksem wyższości Shithów- (pradawna rasa istot),którzy uważają ludzi za gatunek niższy.
Obecnie czytam drugi tom- totalnie wciąga.

CZytałam ją jako dziecko. Teraz przypadkiem trafiłam na nią podwójnie, o dziwo sam tytuł nic mi nie mówił, ale okładka przywołał luźne wspomnienie. Głównie pochlebne.
O jakości książki świadczy to czy pozostaje po latach w pamięci- ta w mojej pozostała więc zaliczam ją do dobrych. Jest to nie tuzinkowa realistyczna obdarta z cukierkowatej magi ksiązka fantasy. Nie...

Podobało mi się, że czas u płynął, rzadko zdarza się by ktoś chciał spieprzyć życie bohatera.

Podobało mi się, że czas u płynął, rzadko zdarza się by ktoś chciał spieprzyć życie bohatera.

"Koncert nieskończoności" Grega Beara to z jednej strony książka ciekawa i wciągająca, a z drugiej bardzo typowa dla fantasy. Przy czym nie chodzi tutaj o wtórność, lecz pewne charakterystyczne rozłożenie akcentów.

Przez pół książki nie dzieje się nic, a przez następne pół nagle zaczyna dziać się wszystko. Nie zmienia to faktu, że całość jest wciągająca, chociaż raczej przez kreację świata niż znakomitą fabułę. Niestety od początku do końca "Koncert nieskończoności" realizuje ograny motyw wybrańca.

Bohater jest stosunkowo niekonsekwentnie prowadzony, podejmuje decyzje, by zaraz zapragnąć ich zmiany. To wszystko składa się na obraz chimerycznej, irytującej postaci. Znacznie lepiej wypada drugi plan - ludzie, zesłani do magicznego świata i przedstawiciele rasy Sidhów. Zarazem autor wykorzystuje ich głównie jako antagonistów, ewentualnie niechętnych bohaterowi pomocników, co znacząco spłaszcza cały obraz świata.

Bardzo nieciekawie prezentuje się polski przekład "Koncertu nieskończoności", zwłaszcza dotyczy to pojawiającej się dość często poezji. Banalne rymy, metafory od których bolą zęby i nieumiejętność przekazania odautorskiej myśli mocno zniechęcają do czytania kolejnych strof.

Gdyby odrzeć powieść z unikalnego uniwersum, byłaby to opowiadająca o wybrańcu historia, jakich wiele. Mało wartka akcja sprawia, że trudno uznać powieść za znakomite czytadło. Również miłośnicy głębszych treści raczej się rozczarują.

------------------

Próżna jak Smaug
http://mdunkel.blogspot.com/2015/04/teoretycznie-oryginalna-w-praktyce.html

"Koncert nieskończoności" Grega Beara to z jednej strony książka ciekawa i wciągająca, a z drugiej bardzo typowa dla fantasy. Przy czym nie chodzi tutaj o wtórność, lecz pewne charakterystyczne rozłożenie akcentów.

Przez pół książki nie dzieje się nic, a przez następne pół nagle zaczyna dziać się wszystko. Nie zmienia to faktu, że całość jest wciągająca, chociaż raczej...

Muszę się zgodzić, z opiniami jakie są napisane dla tej powieści. U mnie też ta książka przeleżała długo na półce, zanim ja dostrzegłem. Ale wspominam ten dzień miło. Na prawdę warto.

Muszę się zgodzić, z opiniami jakie są napisane dla tej powieści. U mnie też ta książka przeleżała długo na półce, zanim ja dostrzegłem. Ale wspominam ten dzień miło. Na prawdę warto.