Dżuma

"Dlatego narrator uważa, że u szczytu upałów i dżumy należy opisać dla przykładu zachowanie się ogółu, gwałtowne czyny naszych współobywateli, pogrzeby zmarłych i cierpienia rozłączonych kochanków". Te gwałtowne czyny były rozmaite, cierpienia kochanków i innych osób także różnego rodzaju, a zachowanie się jednostek wchodzących w skład ogółu mieszkańców zadżumionego miasta przeróżne. To wszystko ukazuje znana powieść pt. "Dżuma". Powieść, która jest bardzo udana i może być interesującą lekturą dla osób w różnym wieku i z różnymi doświadczeniami. Sam przeczytałem ją dwukrotnie i dwukrotnie w podobny sposób na mnie wpłynęła oraz zaciekawiła.
Dżuma to zło, które zawładnęło miastem. Do tego zła można mieć różny stosunek. Dżuma (jak każde zło) powoduje zmiany w funkcjonowaniu ogółu i jednostek. Autor powieści z filozoficznym zacięciem postanowił ukazać zadżumione miasto. Pokazał między innymi różne ludzkie postawy, charaktery, reakcje, myśli. Naświetlił zmiany w miejskim świecie, który nagle stał się zupełnie inny. Powieść można odczytywać dosłownie i w sensie metaforycznym. Do tego drugiego podejścia zachęca sam pisarz, który na początku dzieła umieścił motto autorstwa Daniela Defoe o następującej treści: "Jest rzeczą równie rozsądną ukazać jakiś rodzaj uwięzienia przez inny, jak ukazać coś, co istnieje rzeczywiście, przez coś innego, co nie istnieje".
Rewelacja, która zasługuje na oceny wysokie. Powieść obyczajowo-filozoficzna. Intrygująca i ponadprzeciętna.

"Dlatego narrator uważa, że u szczytu upałów i dżumy należy opisać dla przykładu zachowanie się ogółu, gwałtowne czyny naszych współobywateli, pogrzeby zmarłych i cierpienia rozłączonych kochanków". Te gwałtowne czyny były rozmaite, cierpienia kochanków i innych osób także różnego rodzaju, a zachowanie się jednostek wchodzących w skład ogółu mieszkańców zadżumionego miasta...

Kolejna sensowna i zrozumiała pozycja z lektur. Może zaciekawić choć dynamiki w tym nie ma. Cos jak reportaż ale na zimno. Warto przeczytać jak lubisz spokój.

Kolejna sensowna i zrozumiała pozycja z lektur. Może zaciekawić choć dynamiki w tym nie ma. Cos jak reportaż ale na zimno. Warto przeczytać jak lubisz spokój.

Zmotywowana opiniami, że każdy powinien przeczytać tę pozycję, zaczęłam i zakończyłam po kilkunastu stronach.
Książka nudna, opisy płaskie, bohaterowie bezbarwni.
Zapamiętałam przewijające się co kilka stron opisy zarażonych szczurów w kolejnych fazach epidemii.
Na pewno do tej lektury już nie wrócę.

Zmotywowana opiniami, że każdy powinien przeczytać tę pozycję, zaczęłam i zakończyłam po kilkunastu stronach.
Książka nudna, opisy płaskie, bohaterowie bezbarwni.
Zapamiętałam przewijające się co kilka stron opisy zarażonych szczurów w kolejnych fazach epidemii.
Na pewno do tej lektury już nie wrócę.

#WyzwanieLC2024 maj
Przeczytam książkę z gatunku literatura piękna

Dobrnęłam do końca, tylko dlatego, że było to majowe wyzwanie. Poza kilkoma fragmentami nie mam pojęcia o czym była. Często musiałam cofać audiobooka, bo nie mogłam się na niej skupić i wciąż gdzieś błądziłam myślami. Za to do zasypiania nadaje się idealnie. Dobrze, że nie była moją lekturą w szkole podstawowej. Może kiedyś do niej wrócę i dam jej jeszcze jedną szansę ale na pewno nie w najbliższym czasie.

#WyzwanieLC2024 maj
Przeczytam książkę z gatunku literatura piękna

Dobrnęłam do końca, tylko dlatego, że było to majowe wyzwanie. Poza kilkoma fragmentami nie mam pojęcia o czym była. Często musiałam cofać audiobooka, bo nie mogłam się na niej skupić i wciąż gdzieś błądziłam myślami. Za to do zasypiania nadaje się idealnie. Dobrze, że nie była moją lekturą w szkole...

Dżuma jest bardzo ważną książką, bohaterowie są ciekawi, każdy ma inną motywację do działania, może to dlatego, że Camus był filozofem. Jest to jedna z tych książek, którą każdy powinien przeczytać.

Dżuma jest bardzo ważną książką, bohaterowie są ciekawi, każdy ma inną motywację do działania, może to dlatego, że Camus był filozofem. Jest to jedna z tych książek, którą każdy powinien przeczytać.

Ocena 4 ponieważ nie lubię czytać kronik czy reportaży. Ogólnie książę warto przeczytać.

Ocena 4 ponieważ nie lubię czytać kronik czy reportaży. Ogólnie książę warto przeczytać.

Audiobook.
Niewątpliwie Camus potrafi pisać i jest w tym jakaś głębsza myśl ale ,, Dżuma'' to przeciętne dzieło i daleko mu do wybitnej literatury. Hm, niechce umniejszać zasług p. Alberta dla czytelników na całym świecie ale to było zwykłe czytadło a w moim przypadku taka zapchajdziura, ponieważ nie miałem żadnego audiobooka na wirtualnej półce i wybór padł na Camusa z którym zetknąłem się po raz pierwszy.
Nie wykluczam że wrócę do tego autora ale ta książka mnie na pewno nie przekonała do tego......

Audiobook.
Niewątpliwie Camus potrafi pisać i jest w tym jakaś głębsza myśl ale ,, Dżuma'' to przeciętne dzieło i daleko mu do wybitnej literatury. Hm, niechce umniejszać zasług p. Alberta dla czytelników na całym świecie ale to było zwykłe czytadło a w moim przypadku taka zapchajdziura, ponieważ nie miałem żadnego audiobooka na wirtualnej półce i wybór padł na Camusa z...

"Dżumą" zainteresowałam sie gdy przerabiałam ją na lekcjach. Ze streszczeń spodziewałam się szerszych opisów samej choroby oraz masakry dziejącej się na ulicach miasta. Jednak powieść przedstawia inną skalę problemu, jakim jest epidemia, zamiast opisywania okropności fizycznych ukazuje psychiczną mękę jaką ludzie przeżywali ,gdy byli odseparowani od najbliższych a koniec dżumy przedłużał się nieustannie. Ludzie tracili nadzieję na spotkanie z najbliższymi a ciagła obecność śmierci zobojętniła na cierpienie mieszkańców i towarzyszy tej samej niedoli. Dalej jestem młoda i nie wszystkie dojrzałe książki rozumiem tak jak powinnam ,ale mimo zawiłości języka i samej ciężkości pisania uważam, że to lektura warta zapoznania się. Społeczeństwo już poznało smak bycia zamkniętym, odseparowanym od samego siebie i towarzystwa ludzkiego, gdy mielismy styczność z wirusem covid, ale w samej powieści jest też drugie dno. Motywy cierpienia i zła dalej będą pojawiały się na świecie, w postaci wojen, głodu czy epidemii, a tytułowa dżuma wcale nie musi równać się chorobie.

"Dżumą" zainteresowałam sie gdy przerabiałam ją na lekcjach. Ze streszczeń spodziewałam się szerszych opisów samej choroby oraz masakry dziejącej się na ulicach miasta. Jednak powieść przedstawia inną skalę problemu, jakim jest epidemia, zamiast opisywania okropności fizycznych ukazuje psychiczną mękę jaką ludzie przeżywali ,gdy byli odseparowani od najbliższych a koniec...

Ciekawa, momentami niezrozumiała. Totalny opis dzisiejszych czasów.

Ciekawa, momentami niezrozumiała. Totalny opis dzisiejszych czasów.

Obserwując opinie znajomych i nieznajomych zaważyłam, że wielu z Was zdecydowało się na lekturę "Dżumy Alberta Camusa w trakcie pandemii COVID-19. To był dla mnie wyjątkowo trudny czas pełen trosk i rozczarowań i choć bardzo mnie kusiło postanowiłam odłożyć tę książkę na lepszy moment. Bałam się, że powieść ta dodatkowo mnie przytłoczy a tego chciałam uniknąć.
Pewnie jak wszyscy "Dżumę" czytałam w latach młodzieńczych. Jeśli się nie mylę była to lektura w szkole średniej. Jakiś czas temu postanowiłam sobie, że będę wracać do książek przeczytanych lata temu, szczególnie klasyków literatury by sprawdzić ja teraz, bogatsza życiowe doświadczenia odbiorę te powieści. I tak jak się spodziewałam nie miała już ona takiej siły rażenia jak czytana za pierwszym razem.
Na jej odbiór teraz nałożyły się też przeżycia pandemii, która na długie miesiące zatrzymała świat.
W książce nie dostrzegłam strachu, paniki czy zbytniej obawy co przyniesie kolejny dzień.

Epidemia, która nawiedziła algierski Oran jest jedynie pretekstem do tego aby obserwować ludzi i ich postawy w mieście odciętym od świata gdzie szaleje zaraza. Choroba to zło, a ci co się z nią stykają prezentują całą paletę ludzkich postaw wobec tego zła: od odwagi i determinacji poprzez chciwość, która pozwala na ludzkiej tragedii budować prestiż i bogactwo czy też bezradność i poddanie się losowi.
Doktor Rieux, od początku zarazy robiący wszystko aby nieść ulgę chorym jest jednym z niewielu, którzy zdają sobie sprawę z powagi sytuacji. Mimo choroby miasteczko żyje swoim tempem: ludzie beztrosko spacerują po ulicach, spotykają się w kawiarniach i przekazują sobie plotki o sytuacji w mieście. Żyją swoim nudnym, przewidywalnym życiem i czekają na koniec epidemii, która pochłania coraz więcej ofiar.

Dużo jest w "Dżumie" chaosu, sporo fragmentów nużących jednak nie sposób odmówić autorowi znajomości psychiki ludzkiej. To właśnie ten motyw przemówił do mnie najmocniej. Książka, którą trzeba przeczytać, w końcu Albert Camus to laureat literackiej Nagrody Nobla z 1957 roku.

Audiobook (czytał Adam Ferency)

Obserwując opinie znajomych i nieznajomych zaważyłam, że wielu z Was zdecydowało się na lekturę "Dżumy Alberta Camusa w trakcie pandemii COVID-19. To był dla mnie wyjątkowo trudny czas pełen trosk i rozczarowań i choć bardzo mnie kusiło postanowiłam odłożyć tę książkę na lepszy moment. Bałam się, że powieść ta dodatkowo mnie przytłoczy a tego chciałam uniknąć.
Pewnie jak...