Rozgwiazda

W wersji audio dość ciężkostrawna lektura. Autor gmatwa historię i ciężko to spamiętać gdy się przerywa często słuchanie.

W wersji audio dość ciężkostrawna lektura. Autor gmatwa historię i ciężko to spamiętać gdy się przerywa często słuchanie.

Bardzo długo Trylogia Ryfterów była niedostępna w sprzedaży, dlatego zapewne wielu miłośników Petera Wattsa ucieszyła perspektywa jej wznowienia. Ja byłam dość niecierpliwa, więc napisaną w 1999 roku powieść przesłuchałam najpierw w audiobooku, lecz nie zmieniło to mojej chęci posiadania jej w wersji papierowej. Niedługo w serii wymiary pojawi się kolejna część trylogii, czyli "Wir", warto zatem wspomnieć o jednej z najlepszych książek Wattsa.

Są dwie książki autorka, które zrobiły na mnie największe wrażenie. "Rozgwiazda" pozostaje jedną z nich, drugą jest "Ślepowidzenie". Co decyduje o ich wyjątkowości? Przede wszystkim klimat opowieści, przepełniony grozą, mrokiem i niedopowiedzeniem. Atmosfera lęku, wywoływana przez świadomość upośledzenie ludzkich zmysłów, pewne niedoskonałości wpisane w człowieczą naturę, a także konfrontacja z bezmiarem, głębią.

Głębia. Według naukowców głębiny oceanów są słabiej zbadane niż kosmos. Nic dziwnego więc,że eksploracja tych terenów okazała się świetnym pomysłem na powieść science fiction. W "Rozgwieździe" Watts przenosi nas na na Grzbiet Juan de Fuca, gdzie wybudowana został sieć podwodnych baz, mających pozyskiwać energię geotermalną. Całą operacją kieruje potężna korporacja, zatrudniająca ryfterów - zmodyfikowanych ludzi, potrafiących znieść olbrzymie ciśnienia i wahania temperatury, panujące pod wodą.

Sęk w tym, iż owymi wybrańcami, zdolnymi do przetrwania we wrogim środowisku, są jednostki cierpiące na poważne problemy i zaburzenia psychiczne. Lenie Clarke, kobieta będąca w młodości wykorzystywana seksualne, znajduje się w centrum naszej uwagi i to jej oczami patrzymy na podwodny świat. Przepełniona lękiem i gniewem osoba, pałająca niechęcią do jakiegokolwiek kontaktu z drugim człowiekiem, musi zmierzyć się z tym, co niepojęte i nieodgadnione.

Być może konstrukcja psychiczna bohaterów nie jest najmocniejszą stroną powieści. Watts pozostaje jednak pisarzem, stawiającym pytania o kondycję ludzkości, jej przyszłość w obliczu nieprzewidzianych zagrożeń. Czy żeby zapobiec Apokalipsie można poświęcić jednostkę, setkę czy milion osób? Podobno śmierć jednostki postrzegamy jako tragedię, a miliona jako zwykłą statystykę.

"Rozgwiazda" okazała się książką, która zachwyciła mnie swoim klaustrofobicznym, mrocznym klimatem. To jedna z pozycji, jaką każdy miłośnik dobrego science fiction znać powinien. Jeśli jeszcze jej nie czytaliście, po raz kolejny gorąco wam ją polecam.

Bardzo długo Trylogia Ryfterów była niedostępna w sprzedaży, dlatego zapewne wielu miłośników Petera Wattsa ucieszyła perspektywa jej wznowienia. Ja byłam dość niecierpliwa, więc napisaną w 1999 roku powieść przesłuchałam najpierw w audiobooku, lecz nie zmieniło to mojej chęci posiadania jej w wersji papierowej. Niedługo w serii wymiary pojawi się kolejna część trylogii,...

Pierwszy z 3 tomów traktujących o Ryfterach czyli genetycznie zmodyfikowanych ludziach, zdolnych wytrzymywać niebywale potężne ciśnienie na dnie basenów oceanicznych. Autor powieści znakomicie połączył przebogatą wiedzę fachowca oceanografii i na tej podstawie budując całą podstawę do dramatycznych wydarzeń. Fabuła książki jest porażająca, zaś akcja pisana - co bardzo charakterystyczne - niemalże cały czas w czasie teraźniejszym, co wytwarza u czytelnika ciągłe, nieustępujące napięcie. Czytając odnosi się wrażenie, w którym nie wiadomo co może się za chwilę, za pare sekund wydarzyć, gdyż sytuacja na dnie oceanu, przy stacji podwodnej zmienia się nieustannie, szczególnie pod sam koniec powieści. Bardzo duży nacisk w fabule położony jest na relacje pomiędzy członkami załogi, na ich niezwykły poziom zażyłości i jednocześnie toksyczności. Jednocześnie jesteśmy świadkami funkcjonowania i budowy uniwersum, w którym Ryfterzy okazują się być co najwyżej zwykłym narzędziem w realizacji celów bezwględnych korporacji. Z niecierpliwością czekam na tom 2 czyli Wir, który powinien przynieść odpowiedzi na wiele pytań powstałych w ciągu wydarzeń Rozgwiazdy.

Pierwszy z 3 tomów traktujących o Ryfterach czyli genetycznie zmodyfikowanych ludziach, zdolnych wytrzymywać niebywale potężne ciśnienie na dnie basenów oceanicznych. Autor powieści znakomicie połączył przebogatą wiedzę fachowca oceanografii i na tej podstawie budując całą podstawę do dramatycznych wydarzeń. Fabuła książki jest porażająca, zaś akcja pisana - co bardzo...

Rozgwiazda to książka którą się pokocha albo znienawidzi. Nie jest to pozycja łatwa ani mocno ciekawa do czytania (dla większości) jednak mi przydała do gustu ze względu na klimat który autor wykreował w całej powieści. I nie oszukujmy się o ten klimat oceanicznego dna, ludzi zamkniętych na stacji, paranoi i niepokoju na dnie oceanu tu chodzi. Fabuła jest dosyć rozwleczona i widać że to pierwsza część czegoś większego. Zakończenie jest mocno otwarte i mówi żeby sięgnąć po drugą część trylogii. Mimo to czytało się to dobrze i z zaciekawieniem. Autor nadał postaciom taki rys że nie da się ich polubić ale ich losy śledzi się raczej z zaciekawieniem. Mimo to są oni skrzywdzeni przez los, samych siebie i wątki jakie tu występują no też nie są przyjemne. Przynajmniej autor się nie patyczkuje i nie robi czarno-białych postaci a mają one jakiś charakter. Najbardziej z tych wszystkich postaci da się polubić Lenie Clarke ale też miewa ona swoje przebłyski zła.
Polubiłam to ponure hard SF. Jest ono tak samo ponure jak dno oceaniczne gdzie dzieje się akcja powieści. I to jest najlepsze co robi ta książka. Również ciekawe jest umiejscowienie akcji (dno oceanu) gdzie prawie cała powieść się tam dzieje. Raczej mało jest takich powieści a Peter Watts wykreował to naprawdę dobrze.
Na końcu mamy również spis źródeł i inspiracji. Dobrze wiedzieć jak ta książka jest realistyczna. Również to że autor jest biologiem morskim przyczyniło się do tego jak ta książka jest dobra.
Ciężko mi ją polecać bo myślę że sporo część się od niej odbije jednak mi się podobała.

Rozgwiazda to książka którą się pokocha albo znienawidzi. Nie jest to pozycja łatwa ani mocno ciekawa do czytania (dla większości) jednak mi przydała do gustu ze względu na klimat który autor wykreował w całej powieści. I nie oszukujmy się o ten klimat oceanicznego dna, ludzi zamkniętych na stacji, paranoi i niepokoju na dnie oceanu tu chodzi. Fabuła jest dosyć rozwleczona...

Książka ciekawa ze względu na środowisko w jakim się dzieje oraz na bohaterów- czy też antybohaterów? Z żadnym nikt by się nie chciał identyfikować jak przypuszczam ale książka bardzo wciąga. Plus problem "AI". Warto.

Książka ciekawa ze względu na środowisko w jakim się dzieje oraz na bohaterów- czy też antybohaterów? Z żadnym nikt by się nie chciał identyfikować jak przypuszczam ale książka bardzo wciąga. Plus problem "AI". Warto.

Zawiodłem się. Świetny pomysł i sam początek dość obiecujący został przykryty bardzo męczącym stylem i szarpaną narracją która bardziej przypominała jakiś dziwny sen (sam autor zresztą pisze że zaczęło się od jego snu). Rozumiem że chciał stworzyć w ten sposób klimat tej dziwności dna oceanu, nastrój grozy izolacji itd ale niestety w moim przypadku to nie podziałało. Dodatkowo do momentu pojawienia się Yvesa kompletnie nie utożsamiałem się z bohaterami mimo próby stworzenia ich głębi przez autora. Momentami miałem wrażenie że są skrzywieni psychicznie po to żeby byli skrzywieni psychicznie (nie kupuję też konceptu jakoby na dnie morskim mogli pracować tylko ludzie wykolejeni psychicznie/gwałciciele/pedofile itd. Ogółem duże rozczarowanie i chyba nie mam ochoty wracać aby przeczytać 2 tom.

Zawiodłem się. Świetny pomysł i sam początek dość obiecujący został przykryty bardzo męczącym stylem i szarpaną narracją która bardziej przypominała jakiś dziwny sen (sam autor zresztą pisze że zaczęło się od jego snu). Rozumiem że chciał stworzyć w ten sposób klimat tej dziwności dna oceanu, nastrój grozy izolacji itd ale niestety w moim przypadku to nie podziałało....

Cóż... ciężka książka do przebrnięcia. Wydaje mi się, że można ją albo pokochać albo w połowie skończyć. Ja przeczytałem pierwszy tom ale strasznie mnie wymęczyła.

Cóż... ciężka książka do przebrnięcia. Wydaje mi się, że można ją albo pokochać albo w połowie skończyć. Ja przeczytałem pierwszy tom ale strasznie mnie wymęczyła.

Za to właśnie lubię Petera Wattsa - zero melodramatyzmu. Postacie obnażone do ostatniej kości, i zdecydowanie nie "kreskówkowe" podziały dobry/zły.

Za to właśnie lubię Petera Wattsa - zero melodramatyzmu. Postacie obnażone do ostatniej kości, i zdecydowanie nie "kreskówkowe" podziały dobry/zły.

Takie ponure hard SF to robi chyba tylko Watts. Bardzo nieprzyjemne postaci, których niemal nie da się polubić i niezmiernie ciężkie wątki psychologiczne nie dla każdego czytelnika (przemoc, gwałt, pedofilia...). W zamian za to jest tona klimatu gęstego jak muł na oceanicznym dnie. Głównie o ten klimat tu chodzi, bo konkretniejsza fabuła zaczyna się dosłownie dopiero w 2/3 książki i nie jest zbyt rozbudowana. Duży plus za dość oryginalne miejsce akcji i tematykę - bardzo mało scifi dzieje się niemal w całości pod wodą.

Takie ponure hard SF to robi chyba tylko Watts. Bardzo nieprzyjemne postaci, których niemal nie da się polubić i niezmiernie ciężkie wątki psychologiczne nie dla każdego czytelnika (przemoc, gwałt, pedofilia...). W zamian za to jest tona klimatu gęstego jak muł na oceanicznym dnie. Głównie o ten klimat tu chodzi, bo konkretniejsza fabuła zaczyna się dosłownie dopiero w 2/3...

Sięgnąłem po nią mimo swojego rozczarowania Ślepowiedzeniem i muszę przyznać, że z wielu powodów podobała mi się o wiele bardziej. Pomysł jest świetny, bohaterowie ciekawi, umiejscowienie akcji także. Co ciągnie tę powieść w dół to bardzo niedopracowany styl pisarza, niektóre fragmenty są napisane bardzo kiepską, niemal licealną prozą. Rozumiem, że to debiut, to wiele tłumaczy lecz robienie z tego trylogii już nie do końca. Raczej nie sięgnę po kolejną część. Dla wszystkich tych którzy szukają zamkniętej całości - tu jej nie znajdziecie, zakończenie jest otwarte niczym finał sezonu waszego ulubionego serialu sprzed 10 lat. Za to gwiazdka mniej. Pan pisarz, który podobno jest z wykształcenia biologiem morskim i piszę na co dzień hard sci-fi jest też z niewiadomych przyczyn bardzo na bakier z fizjologią ciała ludzkiego i fizyką ciśnień parcjalnych gazów i tu jego pomysły należy traktować z dużą dozą sceptycyzmu. Polecam tym którzy lubią ocean, nie przeszkadza im kiepski warsztat i lubią kilkutomowe cykle.

Sięgnąłem po nią mimo swojego rozczarowania Ślepowiedzeniem i muszę przyznać, że z wielu powodów podobała mi się o wiele bardziej. Pomysł jest świetny, bohaterowie ciekawi, umiejscowienie akcji także. Co ciągnie tę powieść w dół to bardzo niedopracowany styl pisarza, niektóre fragmenty są napisane bardzo kiepską, niemal licealną prozą. Rozumiem, że to debiut, to wiele...