Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytanie tej powieści odkładałam długo, od maja, ze względu na tytułowy szklany klosz, pod którym sama się znajduję. "Nie czytaj, bo się zabijesz jak Plath".
A jednak, paradoksalnie, "Szklany Klosz" poleciłabym wszystkim osobom zmagającym się z depresją. Może przez lekki styl, a może przez możliwość spojrzenia na chorobę jako zjawisko literackie, obiektywnie, z boku, powieść dystansuje i pomaga. Czasem wręcz śmiałam się z nieporadnej życiowo Esther, a tym samym z samej siebie.
Zakończenie, jakby urwane i irytujące na początku, teraz wydaje mi się idealnym dopełnieniem i zamknięciem powieści.
Do Esther Greenwood na pewno wrócę nie raz.

Przeczytanie tej powieści odkładałam długo, od maja, ze względu na tytułowy szklany klosz, pod którym sama się znajduję. "Nie czytaj, bo się zabijesz jak Plath".
A jednak, paradoksalnie, "Szklany Klosz" poleciłabym wszystkim osobom zmagającym się z depresją. Może przez lekki styl, a może przez możliwość spojrzenia na chorobę jako zjawisko literackie, obiektywnie, z boku,...

To jedna z tych książek, które nie zmieniają życia, ale je definiują.

To jedna z tych książek, które nie zmieniają życia, ale je definiują.

Lauro, Lauro, wracałam do ciebie miliony razy i tyle samo jeszcze wrócę. Najlepsza książka, która wraz z czytaniem wymyka się kartkom papieru, a Laura już na stałe zajmuje miejsce w głowie. Jak serial i film - nie do zapomnienia.

Lauro, Lauro, wracałam do ciebie miliony razy i tyle samo jeszcze wrócę. Najlepsza książka, która wraz z czytaniem wymyka się kartkom papieru, a Laura już na stałe zajmuje miejsce w głowie. Jak serial i film - nie do zapomnienia.