Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W trakcie dalszej rozmowy zdałem sobie sprawę, jak daleko Sikorski wybiega myślami w przyszłość. - Dla nas to nie tylko wojna o niepodległość. Nie chcemy po prostu odtworzyć przedwojennego status quo. Nie można automatycznie przywrócić przeszłości, która w pewnej mierze doprowadziła do tego, co się wydarzyło. Proszę przypominać o tym tam, w kraju, i niech nie zapominają, że walczymy nie tylko o niezawisłą Polskę, ale także o nowe, demokratyczne państwo zapewniające wszystkim swoim obywatelom wolność polityczną i społeczną oraz możliwość rozwoju. Niestety, nasi przedwojenni przywódcy sądzili, że Polska powinna się rozwijać nie w zgodzie z demokratycznymi ideami, ale za sprawą tak zwanych rządów silnej reki. To sprzeczne z naszymi tradycjami i duchem narodowym. Nie można przywrócić tego stanu rzeczy, a ludzie za niego odpowiedzialni nie mogą ponownie dojść do władzy. Powojenna Polska musi zostać odbudowana przez wolne partie polityczne, związki zawodowe, przez ludzi mających wiedzę, doświadczenie i dobrą wolę, a nie przez uprzywilejowaną klikę...

W trakcie dalszej rozmowy zdałem sobie sprawę, jak daleko Sikorski wybiega myślami w przyszłość. - Dla nas to nie tylko wojna o niepodległo...

Dzieci muszą wiedzieć, że są traktowane jako istoty z natury społeczne, o dobrych intencjach, próbujące postępować właściwie; chcą, żeby dorośli reagowali w sposób godny zaufania, dając im odpowiednie wskazówki. Dziecko potrzebuje informacji o tym, co się robi, a czego się nie robi. Jeśli na przykład zbije talerz, należy mu okazać gniew lub smutek z powodu zniszczenia, ale nie wolno podważać w nim poczucia własnej wartości - tak jakby samo też nie czuło gniewu albo smutku i nie chciało być bardziej ostrożne. Jeśli przyzwalający rodzice nie rozróżniają czynów pożądanych i niepożądanych, dziecko zachowuje się często coraz bardziej nachalnie i niszczycielsko, by zmusić ich do wejścia we właściwą rolę. I wtedy, gdy rodzice są już u granic wytrzymałości, mogą cały swój tłumiony gniew wylać na dziecko, mówiąc mu na przykład, że mają go dosyć i żeby zniknęło im z oczu. Dziecko otrzymuje wtedy następujący komunikat: całe moje poprzednie zachowanie, jakie do tej pory tolerowali, było w gruncie rzeczy złe, skrywali dotąd prawdziwe uczucia, a mój niepoprawny charakter sprawił, że w końcu przestali udawać, że mnie akceptują. Taka gra odbywa się w wielu domach. Dzieci dochodzą do przekonania, że oczekuję się od nich "przeciągania struny" - zachowywania się coraz gorzej i gorzej, aż wreszcie grom uderza i jasno się im oznajmia, że są nieakceptowane. W skrajnych przypadkach rodzice (szczególnie ci, którzy stali się nimi w późniejszym wieku) są tak strasznie zafiksowani na swoich kochanych maleństwach, że nie dają im najmniejszych wskazówek na temat tego, co się robi, a czego nie. Doprowadzają tym do szaleństwa swoje dzieci, które buntują się przy każdym kolejnym pytaniu: "chciałbyś to mieć?", "a może byś to zrobiła?", "co chciałbyś zjeść, w co się ubrać?", "co chciałabyś, żeby mamusia zrobiła?", itd.

Dzieci muszą wiedzieć, że są traktowane jako istoty z natury społeczne, o dobrych intencjach, próbujące postępować właściwie; chcą, żeby dor...

- Jesteś młody i wrażliwy, ale posłuchaj mnie. Są jeszcze gorsze rzeczy niż kino. Są politycy, są wojny, pożary lasów, głód, choroby i politycy... - Już pan, mówił o politykach - uciął Jack. - Wiem, że mówiłem. Oni są dwa razy gorsi niż cała reszta.

- Jesteś młody i wrażliwy, ale posłuchaj mnie. Są jeszcze gorsze rzeczy niż kino. Są politycy, są wojny, pożary lasów, głód, choroby i polit...

str. 152 "Uczłowieczenie" istoty ludzkiej polega na tym, że przeżywa ona, hamuje się, kontroluje, przejawia refleksje, dąży do osiągniecia coraz wyższego poziomu własnej osobowości. John Keats zwraca uwagę, że nie do pomyślenia jest rozwój człowieka bez udziału w tym rozwoju zarówno jego smutków, jak i radości. Smutek, depresja, niezadowolenie z siebie, poczucie wstydu, poczucie winy i niższości są nieodzowne, w rozwoju, tak samo jak przeżywanie uczuć radości i twórczości. Dobre samopoczucie, które przejawia się okresowo, może cechować człowieka rozwijającego się, ale może - w pewnym zespole objawów - towarzyszyć także ciężkim schorzeniom psychicznym lub schorzeniom o podłożu organicznym (porażenie postępowe, choroba Korsakowa, zespoły maniakalne), natomiast złe samopoczucie może nieraz towarzyszyć procesom przyspieszonego rozwoju. Znane jest powiedzenie Herberta Spencera, że woli być niezadowolonym Sokratesem niż zadowolonym zwierzęciem. Wiemy, że w pewnych okresach odznaczających się intensywnym rozwojem psychicznym (okres przekory, okres dojrzewania) przeważają nastroje ujemne. Oczywiście nie należy przypuszczać, aby trwały, niezmienny nastrój smutku i przygnębienia mógł mieć charakter twórczy. Dla twórczości charakterystyczny jest w pewnych etapach nastrój hipomaniakalny, euforyczny, a w innych - stan medytacji, depresji, smutku, oschłości.

str. 152 "Uczłowieczenie" istoty ludzkiej polega na tym, że przeżywa ona, hamuje się, kontroluje, przejawia refleksje, dąży do osiągniecia c...

Rozwój nie może być stałym podtrzymywaniem "status quo", nie może być stabilizacją, homeostazą, przystosowaniem do przeciętnej rzeczywistości. Przeciwnie - musi być przekraczaniem tej rzeczywistości, przekraczaniem poziomów niższych na korzyść wyższych. Rozwój nie może być tyko zmianą faz; musi być zmianą poziomów. Ciągłe przystosowywanie się do codziennej rzeczywistości nie jest wyrazem postawy autentycznie ludzkiej. Wyższą postawę wyraża prospekcja, przewidywanie, planowanie przyszłości. Ale w tym planowaniu przyszłości musi być wizją własnego rozwoju i rozwoju innych, z uwzględnieniem starości, choroby i śmierci.

Rozwój nie może być stałym podtrzymywaniem "status quo", nie może być stabilizacją, homeostazą, przystosowaniem do przeciętnej rzeczywistośc...

Stany depresyjnie nie są wyłącznie wynikiem egocentryzmu, własnych trudności, hipochondrii, ale stają się niejako depresjami społecznymi, powstają na tle współprzeżywania z innymi ich smutków i dramatów. Obsesje wykraczają poza krąg przeżyć egocentrycznych, stając się obsesjami walki o dobra sprawę, o zmienianie rzeczywistości, obsesjami pomocy innym w życiu codziennym i realizacji wyższych dążeń, przeciwdziałania krzywdzeniu i poniżaniu. W ten sposób ból własny pogłębia się przez rozumienie bólu innych, obsesja własna rozszerza się na obsesje innych, depresja, leki, niepokoje własne pogłębiają się o przeżycia tej samej treści u innych. Nerwice i psychonerwice są zatem dość typowym przykładem wnikania w stany psychiczne własne i innych poprzez rozluźnienie i rozbicie własnej struktury psychicznej, a zatem i coraz lepsze widzenie wielopłaszczyznowości i wielopoziomowości całej skali ludzkich problemów.

Stany depresyjnie nie są wyłącznie wynikiem egocentryzmu, własnych trudności, hipochondrii, ale stają się niejako depresjami społecznymi, po...

Eisenhower zastanawiał się długo przed tą rozmową, jak przekonać Pattona o potrzebie absolutnej dyskrecji. Wiedział, że generał rzadko panuje nad językiem i nie zastanawia się nad językiem i nie zastanawia się, co można powiedzieć, a czego nie. Uznał wiec, że nie pora na dyplomatyczne ostrzeżenia: - Wielokrotnie odrzucałeś moje uwagi na temat nieprzemyślanych wypowiedzi dla prasy. Teraz nie udzielam ci rady. To jest rozkaz. Pomyśl, zanim coś chlapniesz, George, gdyż nie będziesz mógł winić nikogo poza sobą za konsekwencje nierozważnego zachowania. - Oczywiście! Będę ostrożny - obiecał Patton, który bezwzględny w stosunku do podwładnych, zwykł okazywać uległość wobec przełożonych. Wkrótce jednak złamał zakaz Eisenhowera, dotyczący publicznego pokazywania się i udzielania wywiadów. W kwietniu 1944 r. przyjął zaproszenie "Welcome Club" - organizacji zajmującej się uprzyjemnianiem żołnierzom amerykańskim służby w Anglii - do złożenia wizyty w niewielkiej wsi Knutsford, leżącej kilkanaście kilometrów od jego kwatery. Eisenhower ostrzegał: "Żadnej prasy i żadnych zdjęć". Ufny, że słowa skierowane do mieszkańców wioski, nie będą znane nikomu więcej. Patton stwierdził: "Odkąd stało się oczywiste, że przeznaczeniem Brytyjczyków i Amerykanów jest rządzić światem, powinniśmy się lepiej poznać, aby wykonać lepszą robotę". Mieszkańcy przyjęli wypowiedz gromkimi oklaskami, gdyż miła jest myśl o rządzeniu światem, nawet w Knutsfordzie. Jednakże generał nie wspomniał o najbliższych sojusznikach: Rosjanach i Francuzach, co było ogromną niezręcznością. Następnego dnia główne gazety angielskie i amerykańskie zacytowały wypowiedz Pattona. W Lomdynie w budynku przy Downing Street premier Churchill bardzo niepolitycznie wyrażał się o pyskatym generale; w Moskwie Kreml zadrżal od gniewu Stalina, a w Algierze w St. George's Hotel kipiał z gniewu generał Charles de Gaulle.

Eisenhower zastanawiał się długo przed tą rozmową, jak przekonać Pattona o potrzebie absolutnej dyskrecji. Wiedział, że generał rzadko panuj...

Szef Sztabu Generalnego, generał George Marshall, napisał do Eisenhowera sugerując aby rozważył przydatność Pattona do "sprawowania funkcji dowódczych". Takie sformułowanie oznaczało nieformalne polecenie zwolnienia Pattona, ale generał Eisenhower zachował spokój. Wysłał do Pattona list: "Jestem szczerze zmęczony kłopotami wynikającymi z twojego braku kontroli nad jeżykiem i zaczynam mieć wątpliwości co do słuszności oceny twojej osoby. A ma to istotne znacznie w przypadku zajmowania wysokiej pozycji w hierarchii wojskowej. Burza trwała a Patton zadawał sobie pytanie, skąd prasa dowiedziała się o wydarzeniu w Knutsfordzie, skoro nie było tam dziennikarzy? Jakim cudem wypowiedz została opublikowana, skoro cała prasa podlegała rygorystycznej cenzurze wojennej? W jaki sposób informacja wydostała się poza granice Wielkiej Brytanii? Przecież wszelka korespondencja (nawet dyplomatyczna) była starannie sprawdzana! Patton odpowiedział sam sobie na te pytania w liście do Eisenhowera. Jesteś prawdopodobnie cholernie zawiedziony (...) ale mój ostatni rzekomy wybryk śmierdzi prowokacją, jeśli się zważy, że impreza była pod kontrolą [brytyjskiego - BW] Ministerstwa Informacji, którego przedstawiciel był obecny [w Knutdfordzie - BW]. Bez wątpienia Patton miał rację, dopatrując się nieuczciwej gry Brytyjczyków. Wiele wskazywało na to, że redakcje dowiedziały się o wszystkim od przedstawiciela Ministerstwa Informacji o nazwie Mould. Telegramy korespondentów prasy zagranicznej na temat przemówienia amerykańskiego generała zostały początkowo wstrzymane przez brytyjską cenzurę, lecz wkrótce szef departamentu cenzury wyraził zgodę na ich wysłanie. Można przypuszczać, że niefortunna wypowiedz wykorzystano do wywołania afery, która musiała zwrócić uwagę Niemców na Pattona. Skoro wywiad niemiecki zacząłby śledzić gadatliwego generała, tym samym zacząłby baczniej przyglądać się wojskom, którymi on dowodzi, czyli FUSAG. O to własnie aliantom chodziło.

Szef Sztabu Generalnego, generał George Marshall, napisał do Eisenhowera sugerując aby rozważył przydatność Pattona do "sprawowania funkcji ...

W trakcie dalszej rozmowy zdałem sobie sprawę, jak daleko Sikorski wybiega myślami w przyszłość. - Dla nas to nie tylko wojna o niepodległość. Nie chcemy po prostu odtworzyć przedwojennego status quo. Nie można automatycznie przywrócić przeszłości, która w pewnej mierze doprowadziła do tego, co się wydarzyło. Proszę przypominać o tym tam, w kraju, i niech nie zapominają, że walczymy nie tylko o niezawisłą Polskę, ale także o nowe, demokratyczne państwo zapewniające wszystkim swoim obywatelom wolność polityczną i społeczną oraz możliwość rozwoju. Niestety, nasi przedwojenni przywódcy sądzili, że Polska powinna się rozwijać nie w zgodzie z demokratycznymi ideami, ale za sprawą tak zwanych rządów silnej reki. To sprzeczne z naszymi tradycjami i duchem narodowym. Nie można przywrócić tego stanu rzeczy, a ludzie za niego odpowiedzialni nie mogą ponownie dojść do władzy. Powojenna Polska musi zostać odbudowana przez wolne partie polityczne, związki zawodowe, przez ludzi mających wiedzę, doświadczenie i dobrą wolę, a nie przez uprzywilejowaną klikę...

W trakcie dalszej rozmowy zdałem sobie sprawę, jak daleko Sikorski wybiega myślami w przyszłość. - Dla nas to nie tylko wojna o niepodległo...