Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdyby ktoś zapytał mnie jak opisać wstyd, z pewnością odesłałabym go do lektury "Lektora". Według mnie, jedno z lepszych studiów wstydu, zaskakująca, nie dająca się przewidzieć fabuła, tło historyczne potęgujące doznania. Chociaż jest to jedyna przeczytana przeze mnie pozycja tegoż autora, nie mam wątpliwości, że Schlink to postać niezwykle wrażliwa, prostolinijna, pozbawiona ekscentryzmu, jeden z tych pisarzy, których cenię sobie najbardziej.. Jednak czytając tę powieść, przez cały czas towarzyszyło mi wrażenie, że w narracji czegoś brakuje, tak jakby autor cały czas pozostawał w jakimś dystansie do bohatera, jakby nie do końca chciał nim nakarmić czytelników.. Być może to celowy zabieg, a być może tylko moje wrażenie..

Gdyby ktoś zapytał mnie jak opisać wstyd, z pewnością odesłałabym go do lektury "Lektora". Według mnie, jedno z lepszych studiów wstydu, zaskakująca, nie dająca się przewidzieć fabuła, tło historyczne potęgujące doznania. Chociaż jest to jedyna przeczytana przeze mnie pozycja tegoż autora, nie mam wątpliwości, że Schlink to postać niezwykle wrażliwa, prostolinijna,...

Piękna książka, która na pewno zapada w pamięć. Wzruszający obraz życia afgańskich kobiet. Hosseini w tej powieści prezentuje niesprawiedliwość i okrucieństwo świata, z których w Europie nie do końca chyba zdajemy sobie sprawę. ile okrucieństwa można zadać człowiekowi? Ile jest w stanie udźwignąć? I czy otrzymawszy od świata tylko ból i upokorzenie, można dać od siebie miłość?

Piękna książka, która na pewno zapada w pamięć. Wzruszający obraz życia afgańskich kobiet. Hosseini w tej powieści prezentuje niesprawiedliwość i okrucieństwo świata, z których w Europie nie do końca chyba zdajemy sobie sprawę. ile okrucieństwa można zadać człowiekowi? Ile jest w stanie udźwignąć? I czy otrzymawszy od świata tylko ból i upokorzenie, można dać od siebie miłość?

Piękna powieść, piękny Wharton. Po raz kolejny udowadnia w swojej prozie, że nie potrzeba wybitnych życiorysów, ani nieprzeciętnych czasów, aby dostrzec prawdziwe piękno. Stado to nie tylko opowieść o wartości rodziny, przyjaźni i ambicji, ale także o bolesnym rozczarowaniu, spowodowanym codziennością. To historia o przewartościowaniu młodzieńczych wartości, o trudzie pogodzenia się z losem. Dla mnie to historia u ludzkiej godności.

Piękna powieść, piękny Wharton. Po raz kolejny udowadnia w swojej prozie, że nie potrzeba wybitnych życiorysów, ani nieprzeciętnych czasów, aby dostrzec prawdziwe piękno. Stado to nie tylko opowieść o wartości rodziny, przyjaźni i ambicji, ale także o bolesnym rozczarowaniu, spowodowanym codziennością. To historia o przewartościowaniu młodzieńczych wartości, o trudzie...