Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znakomita, obszerna biografia; w toku czytania nie razi jej obszerność, jako że czyta się ją wyśmienicie. Takie zresztą powinny być biografie tak złożonych ludzi, jak Włodzimierz Majakowski — i tak zdałoby się, że można by jeszcze niejedno dołożyć. Ukazany obraz poety jest dość pełny i choć lektura zajmuje dużo czasu, szczególnie, jeśli się zagryza ją wierszami i poematami samego Majakowskiego, nie przychodzi to nawet z najmniejszym bólem. Bodajby każda taka „cegła” była tak ciekawa!

Znakomita, obszerna biografia; w toku czytania nie razi jej obszerność, jako że czyta się ją wyśmienicie. Takie zresztą powinny być biografie tak złożonych ludzi, jak Włodzimierz Majakowski — i tak zdałoby się, że można by jeszcze niejedno dołożyć. Ukazany obraz poety jest dość pełny i choć lektura zajmuje dużo czasu, szczególnie, jeśli się zagryza ją wierszami i poematami...

Niskie oceny niektórych czytelników, pewnie związane z oczekiwaniami wobec „Doktora Jekylla i Pana Hyde'a” jako hehe horroru, to jakieś duże nieporozumienie. Opowiadanie Stevensona jest znakomitą opowieścią o dwóch stronach medalu, o walce między trochę-rewersem a bardzo-rewersem… O zależnościach między nimi i także o tym, co je może wyzwolić. Mogę polecić tę książeczkę zdecydowanie każdemu, wszak jest króciusieńka, a wartościowa bardzo.

Niskie oceny niektórych czytelników, pewnie związane z oczekiwaniami wobec „Doktora Jekylla i Pana Hyde'a” jako hehe horroru, to jakieś duże nieporozumienie. Opowiadanie Stevensona jest znakomitą opowieścią o dwóch stronach medalu, o walce między trochę-rewersem a bardzo-rewersem… O zależnościach między nimi i także o tym, co je może wyzwolić. Mogę polecić tę książeczkę...

Kolejny raz przekonałem się, że nie sposób nie polubić utworu, który wyszedł spod ręki Prusa. Znakomita obserwacja ludzkich zachowań, najsłuszniejsze refleksje, akcja genialnie skwitowana, a to wszystko wspaniałym Prusowskim stylem. Niee, Prusa nie sposób oceniać w skali 1—10, dla Prusa powinna być skala 9—10 z oczkami co jedną dziesiątą.

Kolejny raz przekonałem się, że nie sposób nie polubić utworu, który wyszedł spod ręki Prusa. Znakomita obserwacja ludzkich zachowań, najsłuszniejsze refleksje, akcja genialnie skwitowana, a to wszystko wspaniałym Prusowskim stylem. Niee, Prusa nie sposób oceniać w skali 1—10, dla Prusa powinna być skala 9—10 z oczkami co jedną dziesiątą.