Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka p. Andrzeja bardzo mnie zaskoczyła. Pozytywnie trzeba przyznać. W dobie wysypu kryminałów retro, w tym także tych, których akcja dzieje się w moim ukochanym Wrocławiu trudno się przebić. Czy to się w tym przypadku uda? Gorąco liczę, że tak, bo książka ma doskonały potencjał. Jest w sumie prosta w konstrukcji: zawiera 4 opowiadania, które spina klamrą postać głównego bohatera (prywatnego detektywa) oraz parę innych szczegółów. Skoro opowiadania, to nie można oczekiwać rozbudowanej i wielowątkowej akcji, co w tym przypadku poczytuję za zaletę. Sprawy nie są poszukiwaniem wielokrotnych morderców, są prostsze - dokładnie takie jakimi mógł się zajmować taki człowiek w owym czasie. Mimo to autorowi udało się mnie zaskakiwać przy rozwiązaniu.
Dwa słowa o bohaterze: Można by powiedzieć, że to cham i prostak, ale w jakiś taki pozytywny sposób mnie ujął swoją osobowością i podejściem do życia. Jest tutaj też specyficzny humor, który na początku był dla mnie trochę zbyt abstrakcyjny, ale z czasem się do niego przyzwyczaiłam i bardzo dobrze pasował do postaci Wilhelma. Czytając książkę kilka razy wręcz wybuchnęłam śmiechem co wywołało niemałe zdziwienie na współpasażerach tramwaju. Dla mnie to doskonała rekomendacja, bo bardzo lubię książki z taką właśnie dodatkową "atrakcją" podnoszącą tylko ich wartość.

Już się nie mogę doczekać kolejnej części.

Książka p. Andrzeja bardzo mnie zaskoczyła. Pozytywnie trzeba przyznać. W dobie wysypu kryminałów retro, w tym także tych, których akcja dzieje się w moim ukochanym Wrocławiu trudno się przebić. Czy to się w tym przypadku uda? Gorąco liczę, że tak, bo książka ma doskonały potencjał. Jest w sumie prosta w konstrukcji: zawiera 4 opowiadania, które spina klamrą postać głównego...

Tak jak w "Sprawie pechowca" - nie jestem w stanie zdecydować czy mi się ta pozycja podoba czy też nie. Klara - główna bohaterka - jest dla mnie trochę odrealniona. Niektóre jej cechy charakteru są przerysowane aż do bólu, co idzie trochę pod prąd moim wyobrażeniom o epoce (rok 1911 w Breslau), ale może ja się nie znam. Bedę się musiała wybrać na spotkanie z p. Nadią aby ją podpytać i aby dać jej szansę na przekonanie mnie do zakupu "Grande finale".

Tak jak w "Sprawie pechowca" - nie jestem w stanie zdecydować czy mi się ta pozycja podoba czy też nie. Klara - główna bohaterka - jest dla mnie trochę odrealniona. Niektóre jej cechy charakteru są przerysowane aż do bólu, co idzie trochę pod prąd moim wyobrażeniom o epoce (rok 1911 w Breslau), ale może ja się nie znam. Bedę się musiała wybrać na spotkanie z p. Nadią aby ją...

Mimo, że jestem kobietą i z zasady powinnam być bardzo ukontentowana powstaniem kobiecej wersji Ebiego Mocka, to w efekcie końcowym nie bardzo tak jest. Formalnie nie ma za wiele do zarzucenia całości: śliczna okładka, całkiem zgrabna intryga, ale jak dla mnie dość nierealna bohaterka, która, jako flirciara, powinna się podobać facetom, nie jest typem detektywa, który mógłby mnie zainteresować. W zasadzie nie bardzo wiem jak to uargumentować. To moje bardzo subiektywne uczucie. Dlatego tylko 5 gwiazdek. Więcej zwyczajnie nie umiem.

Mam jeszcze "Zniknięcie Sary", tam też nie umiem się zdecydować jak całość ocenić.

Trudna decyzja, ale może jest to argument aby przeczytać tę książkę i samodzielnie wyrobić sobie opinię.

Mimo, że jestem kobietą i z zasady powinnam być bardzo ukontentowana powstaniem kobiecej wersji Ebiego Mocka, to w efekcie końcowym nie bardzo tak jest. Formalnie nie ma za wiele do zarzucenia całości: śliczna okładka, całkiem zgrabna intryga, ale jak dla mnie dość nierealna bohaterka, która, jako flirciara, powinna się podobać facetom, nie jest typem detektywa, który...