Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu pierwszej części spodziewałam się czegoś więcej, jakichś intryg, kłamstw, zdrad albo poświęceń. Zabrakło mi właśnie zwrotów akcji, takich które wprawiałyby mnie w osłupienie albo rozdzierały od środka. Do tego przyzwyczaiła mnie pierwsza część. Tutaj akcja jest dość monotonna, a jakiekolwiek ,,niespodzianki" są łatwe do przewidzenia lub niepotrzebne. Irytowały mnie sytuacje, w których karę za czyny Kaisera ponosił Soren. Sama postawa Theodosii również nie przypadła mi do gustu. W pierwszej części wydawała mi się bardziej... stabilna. Natomiast w ,,Pani Dymu" postrzegałam ją jako rzeczywiste dziecko, którym ją określano. Bardzo często odnosiłam wrażenie, że sama nie wie, czego tak naprawdę chce. Pomimo tego, książka jest przyjemna w czytaniu, ale nie wywiera takiego wrażenia, jak pierwsza część.

Po przeczytaniu pierwszej części spodziewałam się czegoś więcej, jakichś intryg, kłamstw, zdrad albo poświęceń. Zabrakło mi właśnie zwrotów akcji, takich które wprawiałyby mnie w osłupienie albo rozdzierały od środka. Do tego przyzwyczaiła mnie pierwsza część. Tutaj akcja jest dość monotonna, a jakiekolwiek ,,niespodzianki" są łatwe do przewidzenia lub niepotrzebne....

Jestem, mimo wszystko, pod wrażeniem. Z czymś takim jeszcze się nie spotkałam. Nie sądziłam, że tak wiele kryje się pod tytułem. Szczerze, na początku, nie zwróciłam na niego większej uwagi. Główny bohater to normalny chłopak, ale, mimo to, dziwnie się czułam czytając tę książkę. To była moja pierwsza styczność z tym problemem i nie mogłam patrzeć na niego, tak, jak patrzyłam na innych, "zwyczajnych" bohaterów. Początek książki mnie zachwycił. Potem pojawiło się coraz więcej scen erotycznych, co negatywnie wpłynęło na moją ocenę. Nie sądziłam, że to wszystko tak się potoczy. Koniec opowieści również piękny, bo i zaskakujący. Spodziewałam się spokojnego, nudnego zakończenia, a tu taka niespodzianka. Autorka mogła się bardziej skupić na wydarzeniach końcowych, a nie napisać je tak, aby było coś innego. Akcja potoczyła się tak, że za bardzo nie wiedziałam, co się dzieje. Jednak, mimo wszystko, książka naprawdę godna polecenia.

Jestem, mimo wszystko, pod wrażeniem. Z czymś takim jeszcze się nie spotkałam. Nie sądziłam, że tak wiele kryje się pod tytułem. Szczerze, na początku, nie zwróciłam na niego większej uwagi. Główny bohater to normalny chłopak, ale, mimo to, dziwnie się czułam czytając tę książkę. To była moja pierwsza styczność z tym problemem i nie mogłam patrzeć na niego, tak, jak...

Czy można stworzyć coś pięknego z czegoś, co wydaje się, nigdy na takie miano zasłużyć nie może? Można, bo jedna decyzja zmienia całe życie. Nie tylko nasze, ale wszystkich, którzy mieli z tym coś wspólnego. Zamykamy się, widzimy tylko siebie, swoje problemy, swoje cierpienie. Oskarżamy kogoś o nasze zniszczone życie. Racja, to nie nasza wina, ale ten, kto ponosi za to odpowiedzialność, też cierpi. Czasem nawet gorzej niż my. Przecież to on musi żyć z myślą, że przez niego ktoś zginął, że czyjeś życie diametralnie się zmieniło i nigdy nie będzie takie, jak wcześniej. Książka niesamowita. Popłakałam się, gdy poznawałam całą prawdę. Domyśliłam się już wcześniej i wiedziałam, że przeszłości nie da się ukryć. Nie można o niej zapomnieć. To ona tworzy nasze życie. Kiedyś każda tajemnica musi zostać ujawniona.

Czy można stworzyć coś pięknego z czegoś, co wydaje się, nigdy na takie miano zasłużyć nie może? Można, bo jedna decyzja zmienia całe życie. Nie tylko nasze, ale wszystkich, którzy mieli z tym coś wspólnego. Zamykamy się, widzimy tylko siebie, swoje problemy, swoje cierpienie. Oskarżamy kogoś o nasze zniszczone życie. Racja, to nie nasza wina, ale ten, kto ponosi za to...